Jehowa - Imię Boga w literaturze polskiej do końca XX wieku

1  1. Jarosław Abramow-Newerly 1  2. Bogusław Adamowicz 1  3. Adam Asnyk 1  4. Bogumił Aspis 1  5. Mirosław Azembski 1  6. Feliks Brodowski 1  7. Jerzy Bronisławski 1  8. Szymon Budny   19. Jerzy Cepik   10. Adam Jerzy Czartoryski   11. Teodor Czerwiński   12. Wanda Dalecka   13. Jerzy Dowiat   14. Ludwik Eminowicz   15. Arkady Fiedler   16. Walenty Gadowski   17. Konstanty Ildefons Gałczyński   18. Stefan Giller   19. Wiktor Gomulicki   20. Maria Grossek-Korycka   21. Eugeniusz Iwanoyko   22. Bogdan Jaxa-Ronikier   23. Szczepan Jeleński   24. Teodor Jeske-Choiński   25. Klemens Junosza [Klemens Szaniawski]   26. Jacek Kaczmarski   27. Józef Kłos   28. Józef Koblański   29. Jan Kochanowski   30. Marian Korwin Kochanowski   31. Wespazjan Kochowski   32. Leszek Kołakowski   33. Maria Konopnicka   34. Władysław Kopaliński   35. Wacław Korabiewicz   36. Zofia Kossak-Szczucka   37. Faustyna Kowalska [św. Faustyna]   38. Władysław Kozicki   39. Zygmunt Krasiński   40. Józef Ignacy Kraszewski   41. Aleksander Kraushar   42. Jan Kubisz   43. Joanna Kulmowa   44. Teofil Lenartowicz   45. Stanisław Łach   46. Władysław Łoziński   47. Stanisław Mackiewicz   48. Adam Michnik   49. Tadeusz Miciński   50. Adam Mickiewicz   51. Daniel Mikołajewski   52. Czesław Miłosz   53. Gustaw Morcinek   54. Urke Nachalnik   55. Igor Newerly   56. Julian Ursyn Niemcewicz   57. Andrzej Niemojewski   58. Cyprian Kamil Norwid   59. Adolf Nowaczyński   60. Artur Oppman   61. Grzegorz Orszak   62. Eliza Orzeszkowa   63. Ferdynand Ossendowski   64. Jan Parandowski   65. Wacław Potocki   66. Bolesław Prus [Aleksander Głowacki]   67. Ksawery Pruszyński   68. Kazimierz Przerwa-Tetmajer   69. Ignacy Radliński   70. Zofia Romanowiczowa   71. Mieczysław Romanowski   72. Karol Hubert Rostworowski   73. Horacy Safrin   74. Artur Sandauer   75. Bruno Schulz   76. Władysław Sebyła   77. Henryk Sienkiewicz   78. Edward Słoński   79. Juliusz Słowacki   80. Leopold Staff   81. Władysław Syrokomla [Ludwik Kondratowicz]   82. Wilhelm Szewczyk   83. Antoni Szlagowski   84. Witold Szolginia   85. Władysław Szpilman   86. Józef Szujski   87. Adam Szymański   88. Julian Święcicki   89. Janusz Tazbir   90. Kornel Ujejski   91. Józef Umiński   92. Jerzy Urban   93. Andrzej Waligórski   94. Józef Wittlin   95. Piotr Wojciechowski   96. Karol Wojtyła [Papież Jan Paweł II]   97. Jakub Wujek   98. Stanisław Wyspiański   99. Włodzimierz Zagórski 100. Kazimiera Zawistowska 101. Tadeusz Zieliński 102. Jerzy Żuławski - nowe nazwisko, utwór literacki lub istotne uzupełnienia

1. Jarosław ABRAMOW-NEWERLY – (polski pisarz, kompozytor, autor tekstów piosenek i słuchowisk radiowych, także dziennikarz) Alianci - (powieść) Alianci (...) XXXVIII (...) Z rozkoszą żując bułkę z szynką, Kaplanowicz poczuł, że dobry Jehowe * z wolna przywraca go do życia. (...) * Jehowe - Bóg (...)

... 2. Bogusław ADAMOWICZ – (polski poeta, prozaik i malarz okresu Młodej Polski. Twórca poezji patriotycznej, symbolizmu, impresjonizmu i parnasizmu. Autor powieści i opowiadań) Góra Mitrydata - (wiersz) (...) - O Agni, o prawieczne Fatum, o Jehowo, Uciszcie szał zagłady, wy, coście stwarzali!... (...) Krew Abla do Jehowy: - (wiersz) Krew Abla do Jehowy: Kain był pyszny i srogie miał serce, Abel cnotliwy i godzien nagrody... (...) Nie wiadomo dlaczego - (wiersz) (...) W górskie schodzę wąwozy, zaglądam w szczeliny Skał, przetrząsam jaskinie, i błądzę jałowo, I gubię się, i szukam jakiejś okruszyny Tworzywa spod Twej kielni odprysłej, Jehowo, W dniu, gdyś stawiał firmament... - by w gwiazdy na nowo Dźwigać gmach mego serca, co pada w ruiny!

a

3. Adam ASNYK – (polski poeta i dramatopisarz) Do ... - (wiersz) (...) Lepiej ci było wraz z bracią Ablową Przeżuwać życie na pokory zębie, Kochać na rozkaz i wierzyć na słowo, Paląc na stosie ofiarnym gołębie, Niźli do boju stanąwszy z Jehową, Przeglądać bytu i nicestwia głębie. (...) (...)

o

4. Bogumił ASPIS – (polski poeta i dramatopisarz; postromantyczna liryka refleksyjna, poematy, dramaty historyczne, komedie, monodramy) Salvater - (poemat) (...) III (...) Że często tam Bóg zwie się nie Bóg, lecz Jehowa, Rozum zwie się tam jakimś fernunftem, ja - jaźnią. (...) Sulamita - (poemat - dramat wschodni w pieśniach) (...) [II Pieśń Jonatana] (...) Lecz śliczną tak nie na to z rąk Jehowy Mąż dziewkę wziął, by z nią jak z żoną żył. (...)

o

5. Mirosław AZEMBSKI – (polski reportażysta, dziennikarz i publicysta) Sprzymierzeni z Jehową - (opowieści biblijne) Sprzymierzeni z Jehową Jak powstała biblia (...) Zresztą nie mogło być inaczej, jako że głównym bohaterem Biblii jest... bóg owego plemienia (a później całego narodu), Jehowa. W mitologii greckiej na przykład występuje wielu bogów: tu jest inaczej: zawsze spotykamy tego samego Jehowę, a inne bóstwa, takie jak Baal i Astarte pojawiają się raczej w niektórych opowiadaniach biblijnych i zawsze tylko na uboczu. Jehowa dokonuje rzeczy nadzwyczajnych, na każdym kroku posługuje się cudami, a czasem trochę swojej niezwykłej mocy udziela pewnym ludziom - oczywiście jedynie swoim wyznawcom. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

a

6. Feliks BRODOWSKI – (polski pisarz, krytyk literacki, publicysta i nowelista) Dziecię Symchy - (nowela) (...) VII (...) To Symcha wstawiał się, Symcha przemawiał za nią. Może nie do samego Jehowy, może do najniższego z jego sług, ale to on przemawiał i z dobrym skutkiem. Musiał jednak przebyć ciężką chwilę lękliwy Symcha! Żona jego, myśląc o tym, uprzytomniła sobie doskonale to wielkie kołatanie serca, to bolesne zaciśnięcie gardła i olśnienie w oczach, jakiego doznawać musiał - inaczej być nie mogło - Symcha, gdy przemówić miał do najniższego ze sług Jehowy. Ale szło o dziecko, więc zwyciężył strach, właściwy osobom delikatnego zdrowia, i przemówił. W miarę zaś jak pozbywał się bojaźni - i to uprzytomnia sobie Symchowa - głos jego do sługi Jehowego zwrócony stawał się pełny brzmień tkliwych, do głębi przejmujących, pełny błagania pokornego i zaklęć, aż wreszcie przeszedł w ton uroczysty i poważny. (...) Strącone Liście - (nowele) (Wspomnienia ze starej dzielnicy) (...) Natel patrzy na ozłocone śmiecie, na brylanty rozrzucone po zabłoconym lodzie i zdaje mu się, że to czyni sam Jehowa, który tak jest dobrym, że pozwala w bożnicy modlić się nie tylko bogatym i możnym, lecz i wyrobnikom, i sługom ich najbiedniejszym. (...)

7. Jerzy BRONISŁAWSKI – (polski pisarz, prawnik, pilot) Zanim przyjdą o świcie - (powieść) Rozdział pierwszy UCIECZKA (...) Po tamtej stronie (...) Do głowy wpadła szatańska myśl: wziął w garść pieniądze i pojechał do rabina na Augsburgerstrasse. "Rebe - powiedział starcowi z brodą - weź osiemset marek, zanieś do finansamtu i powiedz, że zebraliście na bogobojnego Żyda, który stoi nad grobem i nie chce stanąć przed obliczem Jehowy z tak ciężkim brzemieniem". (...) (...) Rozdział czwarty SZPIEGOWSKA CODZIENNOŚĆ (...) Małe i duże tajemnice (...) Ubawili się. "Pobożny Żyd oszukał w Jom Kipur Jehowę". (...)

8. Szymon BUDNY – (polski działacz Reformacji, pastor ariański, tłumacz Biblii i pisarz) Biblia Nieświeska - (Biblia, Pismo Święte) Biblia. To jest księgi Starego y Nowego przymierza znowu z ięzyka Hebrayskiego, Greckiego y Łacińskiego, na Polski przełożone. Pierwsze księgi Moiżeszowe (...) - (Księga Rodzaju, Pierwsza Księga Mojżeszowa) (...) Rozdział 2 (...) 4. Te (są) zrodzenia niebios y ziemi gdy ie stworzono, w dzień ktore ucjynił Jehowa Bog ziemie y niebiosa. 5. I wszelkie drzewo polne, niż było na ziemi, y wszelki ziele polne niż rosło, bo ieszcze ni dawał dżdżu Jehowa Bog na ziemię, y człowieka nie było ku sprawowaniu ziemie. 6. Lecz para wychodziła z ziemie y pokrapiała wszytko oblicze ziemie. 7. A(że) utworzył Jehowa Bog człowieka z prochu ziemie, y wedchnoł w oblicze ieo dychanie żywota, y be człowiek duszą żywą. 8. I nasadził Jehowa Bog sad w Edenie na wschod, y postawił tam człowieka ktoreo utworzył. 9. I zrodził Jehowa Bog z ziemie wszelkie drzewo wdzięczne ku widzeniu, y dobre ku iedzeniu: zaś drzewo żywota w pośrzod sadu, y drzewo wiadomości dobra y zła. (...) 15. I wziął Jehowa Bog człowieka, y posadził go wsadu Edeń(skim) ab (iy) sprawował, y(aby) go strzegł 16. I roskazał Jehowa Bog człowiekowi mowiac: z kazdego drzewa sadu (tego) iedzac ieść bedziesz, 17. A(le) zdrzewa wiadomości dobra y zla nie bedziesz ieść zniego, bo ktorego dnia ieść bedziesz zniego, umieraiąc umrzesz. 18. I rzekł Jehowa Bog: nie dobrze człowiekowiby' samemu uczynie mu pomoc wedle niego. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz w Dolnośląskiej Bibliotece Cyfrowej) Nowy Testament - (Chrześcijańskie Pisma Greckie) Nowy Testament znowu przełożony, a na wielu mieyscach za pewnemi dowodami odprzysad przez Simona Budnego ocżyśćiony, y krotkiemi przypiskami po kraioch ob-iaśniony. Przydane też są na końcu tegoż dostatecżnieysze przypiski, ktore każdey iak miarz odmiany przycżyny ukazuią. (...) Ewangelion wedle Mattheusza. (...) (Rozdział 1) (...) 20. A gdy to myślił, oto anioł Jehowy jawił się mu weśnie mowiąc: Josefie synu Dawidow, nieboy się wziąć Maryą żonę twą, bo co się wniej urodziło, od Ducha świętego iest. (...) 22. (A wszytko to było żeby się spełniło co rzeczono od Jehowy przez Proroka mowiąceo, Oto panna brzemienna a urodzi syna, y nazowiesz imię iego Himmanuelem:) 23. A ocknąwszy Josef ze snu uczynił iako mu roskazał anioł Jehowy. (...) (Rozdział 2) (...) 13. A gdy oni odeszli, oto anioł Jehowy iawił się Josefowi we snie rzekąc, Wstawszy weźmi pacholę y matkę iego a uciecz do Micraimu, y bądź tam, aż gdy rzeknę tobie. Bo będzie Herod szukać pacholęcia aby ie straćić. (...) 15. (Aby sie spełniło co rzeczono od Jehowy przez Proroka mowiącego: z Micraimu wyzwałem syna mego.) (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany) (całość zobacz w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej)

9. Jerzy CEPIK – (polski prozaik. W roku 1944 był więźniem obozu koncentracyjnego) Słowianie - (powieść historyczna) (...) PROLOGUS do opowieści o Słowianach (...) W Palestynie trwało państwo Dawida i Salomona, państwo pysznych wrogów pokoju, Izraelitów, gdzie kapłani jak sępy składać będą dymiące ofiary obłąkanemu i krwiożerczemu bogu nienawiści i wojny, Jehowie. (...) (...)

10. Adam Jerzy CZARTORYSKI – (polski książę, mąż stanu, prezes Senatu, prezes Rządu Narodowego, pisarz, mecenas sztuki, odznaczony Orderem Orła Białego) Bard polski - (poemat) (...) OBRAZ (...) Bard spojrzał na mnie. - Wzruszon okropnym obrazem Złożył ręce z goryczy i modłów wyrazem. "Za cóż to? - rzekł - za jakież ojców ciężkie zbrodnie Gniew Jehowy dosięga nas, nieszczęsne syny? (...) (...)

11. Teodor CZERWIŃSKI – (polski ksiądz katolicki, kanonik, prałat, dziekan kapituły kieleckiej, protonotariusz apostolski, w latach 1867-1889 prefekt w Gimnazjum Kieleckim) Drzewo krzyża Naprawcy rodzaju ludzkiego - (Pieśni o Krzyżu i Męce Pańskiej) (...) Otóż najsławniejszy ich król, syn Dawida, psalmisty Pańskiego, Salomon, postanowił na cześć Jehowy - tak w swej mowie nazywali P. Boga - wznieść (zbudować) świątynię, godną Pana nieba i ziemi. (...) Za pozwoleniem Władzy Duchownej. Drzewo krzyża Zbawiciela rodzaju ludzkiego - (Pieśni o Krzyżu i Męce Pańskiej) (...) Szyszka nasienna. (...) Otóż najsławniejszy ich król syn Dawida, psalmisty Pańskiego, Salomon, najmędrszym z ludzi nazwany, postanowił na cześć Jehowy - tak w swej mowie żydzi nazywali P. Boga - wznieść (zbudować) świątynię, godną Pana nieba i ziemi. (...) Za pozwoleniem Władzy Duchownej.

12. Wanda DALECKA – (polska pisarka i tłumaczka) Nowy Abraham - (nowela) (...) Jak tam pięknie być musi w tym przybytku jasności i tonów, gdzie przed płomiennym tronem Jehowy przelatują pułki aniołów, nucąc hymn uroczysty, śmigając złotymi skrzydłami! (...) Więc myśli znowu, że miłosierny Jehowa nie brałby od biednego, prostego człowieka tak wielkiej ofiary, tak niechętnym sercem czynionej; wszak on nawet nad owym patriarchą miłosierdzie swoje okazał i w ostatniej chwili zesłał anioła, aby rękę ofiarnika powstrzymał. (...)

13. Jerzy DOWIAT – (polski historyk) Historia dla klasy I technikum - (podręcznik szkolny) Część pierwsza Starożytność (...) 12. POCZĄTKI CHRZEŚCIJAŃSTWA (...) Religia Żydów. Religia Żydów, zwana też mozaizmem, czyli religią mojżeszową,od imienia ich legendarnego wodza i prawodawcy Mojżesza, dopuszczała tylko kult Jehowy, opiekuna i obrońcy swego ludu. U Żydów mieszkających poza Palestyną Jehowa stawał się stopniowo Bogiem wszystkich ludzi, nie samego tylko "narodu wybranego", za jaki Żydzi się uważali. (...) Jego szerszemu rozprzestrzenianiu się nie sprzyjała jednak postawa samych Żydów, uważających Jehowę za swojego Boga narodowego, a także niektóre obrzędy, obce tradycjom i obyczajom świata hellenistycznego. (...) (...)

14. Ludwik EMINOWICZ – (polski poeta i tłumacz) Drabina Jakubowa - (wiersz) (...) Ha! Niech pęcznieje, widniej się odcina od gruzów szutru, niech nareszcie wiem, dlaczego w poziom przeszła jej pochyła równia szczeblista, chociaż bierwion pręgi chlusnęła zrazu ponad chmur zasięgi i przęsł wachlarze w górę wytoczyła, gdy zwisła w bezdni, jak klatka schodowa, by się mijali niebiańscy posłowie po najzuchwalej wzniesionej budowie, co wystrzeliła wzwyż, gdzie stał Jehowa. (...)

15. Arkady FIEDLER – (polski prozaik, reportażysta, przyrodnik i podróżnik) Dzikie banany - (opowiadania z podróży) (...) 36. Nowy Rok u Meów (...) Bogowie nie są dla nich tak straszni jak mściwy Jechowa dla Żydów lub krwawy Uiclipoczli dla Azteków i przypuszczam, że to raczej wrodzona dobroduszność i nieustraszone usposobienie Meów trzymają ich duchy w karbach, w granicach jakiej takiej przyzwoitości. (...) (...)

16. Walenty GADOWSKI – (polski ksiądz katolicki i taternik) Apologetyczny Katechizm Katolicki - (oficjalna wykładnia doktryny wiary) Nihil obstat. IMPRIMATUR I. NAUKA WIARY (...) B) Część szczegółowa. (...) 23. O Bogu. (...) Jam jest, którym jest, rzekł Bóg do Mojżesza (2. Mojż. 3, 14). Po hebrajsku samoistny brzmi: Jehowah, a w skrócie: Jahweh. (...) Żydzi zwali Boga Elohim (najwyższy Majestat), albo Adonaj (Pan wszech rzeczy), albo Szaddaj (wszechmocny), a przede wszystkim Jehowah (samoistny). (...) (...)

17. Konstanty Ildefons GAŁCZYŃSKI – (polski poeta) Ulica szarlatanów - (wiersz) (...) Wymyślili swe tablice szmaragdowe. Krwią dziewicy wypisali charaktery. Strachy w liczbach: 18, 3 i 4. Przeklinamy Jezu-Chrysta i Jehowę. (...)

o

18. Stefan GILLER – (polski powieściopisarz, dramaturg, poeta, tłumacz) Dusza - (wiersz) (...) Więc myślę nieraz, że się nad nią w końcu To jasne słońce koniecznie użali: Spuści promienie w rany i zapali Całą na gwiazdę... tę zaś aniołowie Wezmą i przypną do płaszcza Jehowie, Do płaszcza chwały, a dla ogni skrzystych, Gdzieś na uboczu, gdzieś w fałdach cienistych...

o

19. Wiktor GOMULICKI – (polski poeta, powieściopisarz, eseista, badacz historii Warszawy. Jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu) El Mole Rachmim... - (wiersz) (...) (...) Między ziemią i niebem nie było zawiści - Twarz Jehowy patrzyła z góry uśmiechnięta, Błogosławiąc dolinę, ludzi i jagnięta; Tłum wiernych szeptał modły i kłaniał się Panu, W powietrzu pływał zapach nardu i szafranu, Strumień jak wąż rozwijał srebrnołuskie sploty - A gwiazdy tak błyszczały jak szabaśnik złoty...

20. Maria GROSSEK-KORYCKA – (polska poetka, tłumaczka, publicystka) Hymn Zmartwychwstania - (wiersz) Listopad 1918 r. (...) Daj mi wytarzać pierś o Twe błękity I dotknąć usty róż na twym posłaniu, Iehowah! (...)

21. Eugeniusz IWANOYKO – (polski historyk sztuki gdańskiej i kolekcjoner dzieł sztuki. Ur. w 1924 roku w Ujazdach. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu rozpoczął badania w zakresie historii sztuki. Profesor. Pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu w 1988 r.) Sala Czerwona ratusza gdańskiego - (historia sztuki, album) Wstęp (...) Pojawienie się tak licznych napisów na malowidłach Sali Czerwonej jest pochodną protestanckiego kultu słowa, podobnie jak sakralizujące scenerię imię Jehowy. (...) (...) IV. Strefa obrazowa (...) (...) Numeracje wersetów biblijnych, biblijne epizody i wszechobecne hebrajskie imię Boga - Jehowy, są nie tylko demonstracyjnym podkreśleniem roli Pisma św., ale i hołdem dla najwyższej hierarchii, na jakiej opiera się malowany cykl Hansa Vredemanna, przesycony biblijną religijnością. (...) Sprawiedliwość (...) Sam Kalwin posunął swój purytański stosunek do tych spraw tak daleko, że nawet w swych pismach używał hebrajskiego określenia "Jehowa" jako najbardziej zgodnego z literą Biblii. Tetragram "Jehowa" w hebrajskiej pisowni występuje na wszystkich obrazach cyklu ściennego. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

22. Bogdan JAXA-RONIKIER – (polski literat, dramaturg) Dzierżyński "Czerwony Kat" - (powieść) (...) DZIERŻYŃSKI W ROSJI (...) Niech Jehowie dziękuje, że życiem intrygi nie przypłacił; uratowała go bądź co bądź wielka popularność i - pochodzenie: żydowska partia była zbyt silna w Rosji i na całym świecie. (...)

23. Szczepan JELEŃSKI – (polski inżynier i pisarz, popularyzator nauki) Woda żywa - (opowieść ewangeliczna) Ciernie (...) Aser zamilkł na chwilę, aby te wielkie i trudne myśli w swojej głowie cokolwiek ułożyć, ale wkrótce zapytał: - A kto jest mój bliźni? - Ty się pytasz, Aser! Masz dziesięć lat, toś już dobrze wiedzieć i rozumieć powinien, kto jest twój bliźni... Twój bliźni, to jestem ja, to wszyscy twoi bracia starsi, twoi krewni i wszyscy z naszego pokolenia Lewiego, i każdy z Izraela, kto chwali Jehowę w Jeruzalem. (...) (...)

24. Teodor JESKE-CHOIŃSKI – (polski pisarz, historyk, krytyk teatralny i literacki) Henryk Heine portret literacki - (esej, szkic literacki) (...) II. Pochodzenie Henryka Heine'go. (...) Modlili się oni wprawdzie ustami do Jehowy, ale myśl ich tańczyła bezustannie naokoło złotego cielca; błagali oni wprawdzie Boga Abrahama i Izaaka o powrót do Jerozolimy, lecz, wypędzeni z Niemiec, Anglji, lub Francji, nie spieszyli do Palestyny, tylko przyczajali się gdzieś w pobliżu, czekając na przeminięcie burzy; szanowali mądrość talmudu i swych rabinów, ale w rzeczywistości przestali rozumieć istotę «Nauki,» zadawalniając się wykonywaniem przepisów zewnętrznych. (...) Ale żyd nie zmiarkował nawet w swej boleści, że siedzi na grobach tych, o których upadek błaga Jehowę». (...) III. Życiorys Henryka Heine'go. (...) Wówczas-to, wśród bezsennych nocy, nędzny i samotny, przypomniał sobie Heine Boga swych ojców i «rozmawiał nieraz ze starym Jehową Izraela.» (...) (...) VI. Henryk Heine jako nowelista i dramaturg. (...) Nic dziwnego, że młode, niezepsute serce poety drgnęło wielką boleścią na widok poniżeń narodu, który się sam nazywał wybrańcem Jehowy. (...) (...)

a

25. Klemens JUNOSZA – pseudonim literacki właściwie Klemens Szaniawski – (polski powieściopisarz i nowelista. Z wykształcenia lekarz) Łaciarz - (nowela) (...) Wtenczas lekki dreszcz przebiegnie mu po grzbiecie, na czoło wystąpią duże krople potu, zapadła pierś ciężko pracować zacznie i chwilowo wyda mu się, że Jehowa zbiedniał i że ma zaledwie tylko trochę powietrza, i to dla bogatszych Żydów naturalnie. (...)

.. 26. Jacek KACZMARSKI – (polski poeta, prozaik, piosenkarz, twórca tekstów piosenek. Znany głównie dzięki piosenkom o tematyce historycznej i społeczno-politycznej) Ballada o spalonej synagodze - (wiersz, piosenka) (...) Płonie synagoga! Trzask i krzyk gardłowy! Belki w żar się sypią, iskry w górę lecą! Tam, w środku Żyd został! Jeszcze widać ręce! Już czarne! O, Jehowo, za co? O, Jehowo!? (...) 1977 Opowieść pewnego emigranta - (wiersz, piosenka) (...) Jak ja powiem Jehowie - Za mną, Jahwe, stań, Z tą Polską związanym pępowiną hańb! Jak ja powiem Jehowie - Za mną, Jahwe, stań, Z tą Polską związanym pępowiną hańb! 5.04.1987  ..

o

27. Józef KŁOS – (Ojca św. Tajny Podkomorzy, Redaktor Przewodnika Katolickiego w Poznaniu) Pismo Święte w Obrazach - (opowieści biblijne) Nihil obstat. Imprimatur. (...) Ofiarowanie Izaaka. (...) Ofiarował tedy Abraham kozła i nazwał ono miejsce straszliwe: "Jehowa widzi". (...) (...) Pobicie Amorrejczyków. (...) Lecz Jehowa czuwa nad ludem swym wybranym. (...) Jehowa rzeczywistym był wodzem swojego ludu. Pięciu królów w jaskini Makedy. (...) I tak spełniło się zwolna, co przepowiedział Jehowa Abrahamowi. (...) Jahel i Sysara. (...) Gdy tedy nadeszli Barak i Debora i zobaczyli martwego na ziemi wodza strasznego, wielbili Jehowę sercem przepełnionem radością tak, iż w ziemi Kananejskiej uwolnionej od jarzma brzmiała rozgłośnie ich pieśń zwycięska: "Oto tak, o Panie, niechaj zginą wszystkie twoje wrogi. (...) (...)

28. Józef KOBLAŃSKI – (polski poeta i działacz edukacyjny. Kanonik) Modlitwa D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] - (wiersz) [z Pope'a] Ojcze powszechny, dają narody któremu Cześć w imionach Jehowy, Jowisza i Pana, Pierwszy rzeczy początku, bronisz oku memu, By Twa istota chwały nie była widziana. (...)

29. Jan KOCHANOWSKI – (polski poeta okresu renesansu, sekretarz królewski. Uważany za jednego z najwybitniejszych twórców renesansu w Europie i najwybitniejszego poetę słowiańskiego) Psałterz Dawidów - (poetycka parafraza biblijnej Księgi Psalmów) Psałterz Dawidów (...) PSALM 119 (...) Łaskawieś się ze mną obszedł wedle słów swych,                                                                      [Jowa - Daj mi rozum, który ważę wielce Twoje słowa. (...) Posil mię utrapionego wedle swego słowa, Bierz ofiarę ust mych, a mnie praw swych naucz                                                                      [Jowa! Po śmierciach stąpam, a przedsię Twój zakon                                                                      [wyznawam, Źli mię łowią, ja przedsię Twych ustaw nie zostawiam. (...) Usłysz głos mój a potwierdź mię wedle swego słowa, Źli nade mną tuż, ale praw Twych daleko, Jowa. (...) Zakon Twój miłuję, Ty też umiłuj mię, Jowa! (...) (...) (całość zobacz w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej)

30. Marian Korwin KOCHANOWSKI – (polski poeta, autor utworów scenicznych. Śmierć w wieku 21 lat nie pozwoliła mu rozwinąć odziedziczonego po Janie Kochanowskim talentu) Wspomnienie Ceuty - (wiersz) (...) (...) On stał... Zdał mi się głową przenosić cyprysy - Dumny - jak na bałwanach morza wsparta nawa, Gniewny - jak grom z prawicy ciśniony Jehowy... (...) Życzenie Wygnańca - (wiersz) Niech bracia tułacze na polskiej granicy Usypią mi kurhan; do martwej prawicy Niech włożą szablicę święconą! Ażebym gdy wejdzie dzień sądu Jehowy, Szablicą odwalił mój kamień grobowy I ziemię krwią ofiar czerwoną, Tę ziemię, co skuta w niewoli kajdany, Gdzie ludem - ofiary, stolicą - kurhany, A srogość króluje na tronie - Obaczył, jak wolna i czysta, i święta Rozrywa hańbiące niewoli swe pęta - Zobaczył - ach, chociaż po zgonie!

o

31. Wespazjan KOCHOWSKI – (jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej) Niepróżnujące próżnowanie - (zbiór wierszy) Wespazyjana z Kochowa Kochowskiego Nieprożnujące prożnowanie ojczystym rymem na liryka i epigramata (...) Lyricorum polskich księgi I (...) Pieśń XIX (...) Niech się zlękną, niech się wstydzą, Pohańbienie swoje widzą, Niech pozna ich harda głowa, Żeś najwyższy Ty, Jehowa! (...) Lyricorum polskich księgi II (...) Pieśń XXII (...) Bo kto wdzięcznym być za łaską się wzdryga, Nic nadeń ziemia gorszego nie dźwiga: Dasz psu chleba, Gdy potrzeba, Jako chętny I pamietny, Choć niemym stworzony. Dopieroż człowiek winien z każdej miary Wysławiać wzięte od Jehowy dary. Ja-ć zamilczę Bystrą Pilczę, W której tonie; W chwilę onę Już nadzieje mało. (...) (całość zobacz w Polskiej Bibliotece Internetowej) Psalmodya polska - (parafraza Księgi Psalmów) Trybut należyty wdzięcznosci wszystkiego dobrego dawcy Panu i Bogu, albo Psalmodya polska za dobrodziejstwa Boskie dziękująca. Przez jednę najlichszą kreaturę Roku Pańs. 1693 napisana, a do druku podana roku pańs. 1695. PSALMODYE WDZIĘCZNOŚCI (...) PSALM VII. (...) Owom ja Jehowa jest! który na wolą puszczam, i w niewolę podaję; ja z Egiptu wyswobodzić mogę, i w krainę mlekiem i miodem płynącą zaprowadzić umiem. (...) PSALM VIII. (...) Fortunni monarchowie, którzy za ordynansem Jehowy trony osiadacie, a namiestnikami bywszy, pomnijcie się być ludźmi, i dla ludzi wywyższonymi. (...) PSALM XXVI. (...) Ztąd niech poznają, że Pan Imie twoje, o Jehowa! boś się wielmożnie wsławił, konia i jeźdźca wrzuciwszy w morze. (...) (...) (całość zobacz w Polskiej Bibliotece Internetowej)

32. Leszek KOŁAKOWSKI – (polski filozof, eseista, publicysta i prozaik)   Bajki różne ... - (opowieści) (...) Teksty dołączone przez Autora do obecnego wydania (...) Żona Lota czyli uroki przeszłości (...) Jehowa przyglądał się temu ze smutkiem i niepokojem. Bardzo mu się nie podobały założenia teoretyczne Sodomitów. Jehowa był bowiem zdania, że równość i wolność są wymysłem absurdalnym, a projekt zniesienia kary śmierci jest po prostu akcją wywrotową przeciwko niemu; nie mógł też ścierpieć, że Sodomici tak namiętnie bronią owych zasad. (...) Agenci wtajemniczyli go wtedy w ostatnie plany swojego zwierzchnika: otóż Jehowa, rozdrażniony filozofią Sodomitów, postanowił spalić całe miasto - zważywszy wszak, że on, Lot, nie podziela zgoła tej filozofii, zostanie wyprowadzony i ocalony przed zagładą. (...) Klucz niebieski ... - (opowieści) Klucz niebieski albo opowieści budujące z historii świętej zaczerpnięte ku pouczeniu i przestrodze (...) 12. JOB CZYLI ANTYNOMIE CNOTY (...) Odbył się on następująco: W najwyższej sferze niebios mieścił się wytworny bar, gdzie Jehowa zwykł wysłuchiwać sprawozdań z ziemi od swoich wysłanników i gdzie także Szatan się zjawił. (...) 16. SALOMON CZYLI LUDZIE JAK BOGOWIE (...) Jehowa nie stanowił pod tym względem wyjątku, a czyn jego, który pragniemy opisać, polegał właśnie na wypowiedzeniu wojny swojemu wiernemu słudze - Salomonowi. Salomon bowiem poczynał sobie lekkomyślnie i martwił Jehowę nad wyraz. (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

o

33. Maria KONOPNICKA – (polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, publicystka, tłumaczka i działaczka na rzecz praw kobiet) Mojżesz - (wiersz) (...) Ucichło. Tylko pustynia łkająca Tarza się w bólach jako lwica płowa, Co ma porodzić lwa, króla tych piasków... A blade widmo umarłego słońca W koronie swoich przygaszonych blasków Z grobu chmur czarnych powstaje... - Jehowa!... Jehowa!... Wróć się!... Cisza. Z burzy proga Pan wstąpił w wiecznych błękitów swych gmachy I tylko w dali mdlejące przestrachy Niosą tęczowy płaszcz Boga. (…) Z sennych namiotów dolata westchnienie... Do stóp mych gwiazda zabłąkana spada... W szumach się orłów porywa gromada... W dali gdzieś łuna gore piorunowa... Oto czuję twoje tchnienie... Idziesz... Jehowa!... Jehowa!...

34. Władysław KOPALIŃSKI – (polski leksykograf, tłumacz literatury angielskiej. Powszechnie znany jako autor fundamentalnych dzieł leksykograficznych i encyklopedycznych) Kot w worku ... - (objaśnienia wyrazów, nazw, wyrażeń i przysłów) Kot w worku czyli z dziejów powiedzeń i nazw (...) Arka Noego (...) Jehowa, nakazując Noemu zbudowanie arki, zastrzegł sobie wymiary dość pokaźne: długość trzysta łokci, szerokość pięćdziesiąt, wysokość trzydzieści, co w metrach wynosiłoby mniej więcej 135 X 22 X 15. (...) (...)

35. Wacław KORABIEWICZ – (polski reportażysta, poeta i podróżnik) Śladami amuletu - (studium) (...) A ZACZĘŁO SIĘ OD SALOMONA I KRÓLOWEJ SABY... (...) Na marginesach jej wypisane były prawa Jehowy w języku świętym gez, na dole zaś widniały trzy greckie litery: I.H.S. (...)

36. Zofia KOSSAK-SZCZUCKA – (polska powieściopisarka) Złota wolność - (powieść) TOM PIERWSZY (...) ROZDZIAŁ TRZYNASTY ŻNIWIARZE HETMAŃSCY (...) Daremne przestrogi, bo król dał już znak. Zawrzasły chrapliwe trąby. Z krzykiem: "Jehowa!" - olbrzymie cielsko armii szwedzkiej wywala się w dół. Środkiem, niby płaz chrzęszczący, sunie korpus Lindersonowej i Lüneburskiej piechoty, w jedenaście czworoboków ustawionej... "Jehowa!" - grzmi nad doliną. (...) (...)

o

37. Faustyna KOWALSKA – (wł. Helena, znana jako siostra Maria Faustyna Kowalska. Święta katolicka, zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w kościele katolickim, mistyczka) Dzienniczek - (literatura mistyczna) Dzienniczek (...) Zeszyt szósty (...) Zawinił człowiek, lecz przeprosić nie jest w stanie, Bo nieskończona przepaść się rozwarła między Bogiem a człowiekiem, I woła głosem swej nędzy: Ześlij nam zmiłowanie. Lecz milczy Jehowa... i przechodzi wiek za wiekiem. Lecz potęguje się tęsknota całej ludzkości za Tym , który był im przyobiecany. (104) Przyjdź, Baranku Boży, i zgładź nasze złości, Przyjdź, oświeć nasze ciemności, jak płomień świetlany. I woła ludzkość bez przestanku do Ciebie, Panie na pany, Do niezgłębionego miłosierdzia Twego, do Twojej litości. O wielki Jehowa, daj się być przebłagany, Wspomnij na Twoją dobroć i przebacz nasze złości. (...)

38. Władysław KOZICKI – (polski historyk sztuki, poeta, dramaturg ... ) Dawid - (wiersz) (...) Jej harmonia objęła czar szyi i głowę, Pomsty wichrem rozwiała zuchwałe kędziory, Ogień w oku zażegła, zwiastując Jehowę. (...)

o

.. 39. Zygmunt KRASIŃSKI – (jeden z największych poetów polskiego romantyzmu) Irydion - (dramat) (...) CZĘŚĆ TRZECIA (...) WIKTOR. Jako po tych dymach mdlejących, tak i po was śladu nie będzie na ziemi ni w niebie! O! żeby sen wasz mógł być kamienny, bez wspomnień, bez przebudzenia! Ale w przestworach śmierci wy żyć będziecie tam, gdzie zemsta Pana wiecznym gromem uderza! Wy żyć będziecie na wieki! (Do Symeona) Uciekaj jak pierwszy morderca sprzed oblicza Jehowy! SYMEON. Słuchaj mnie raz jeszcze! (...) (...) Nie-Boska komedia - (powieść dramatyczna) Nie-Boska komedia (...) Część trzecia (...) PRZECHRZTA Bracia moi podli, bracia moi mściwi, bracia kochani, ssajmy karty Talmudu jako pierś mleczną, pierś żywotną, z której siła i miód płynie dla nas, dla nich gorycz i trucizna CHÓR PRZECHRZTÓW Jehowa pan nasz, a nikt inny. On nas porozrzucał wszędzie, On nami gdyby splotami niezmiernej gadziny oplótł świat czcicieli Krzyża, panów naszych, dumnych, głupich, niepiśmiennych. Potrzykroć pluńmy na zgubę im - po trzykroć przekleństwo im. (...) PRZECHRZTA Chwil kilka jeszcze, jadu żmii kropel kilka jeszcze - a świat nasz, nasz, o bracia moi. CHÓR Jehowa Pan Izraela, a nikt inny. Potrzykroć pluńmy na zgubę ludom - potrzykroć przekleństwo im. (...) CHÓR PRZECHRZTÓW Powrozy i sztylety, kije i pałasze, rąk naszych dzieło, wyjdziecie na zatratę im - oni panów zabiją po błoniach, rozwieszą po ogrodach i borach - a my ich potem zabijem, powiesim. - Pogardzeni wstaną w gniewie swoim, w chwałę Jehowy się ustroją; słowo Jego zbawienie, miłość jego dla nas, zniszczeniem dla wszystkich. Pluńmy potrzykroć na zgubę im, potrzykroć na zgubę im, potrzykroć przekleństwo im! (...) PRZECHRZTA na stronie Bluźnierce Jehowy, po trzykroć pluję na zgubę wam. (...) Psalmy Przyszłości - (psalmy) Psalmy Przyszłości (...) IV. Psalm Żalu Część I (...) Jakbym zląkł się - na stolicy Z gwiazd i tęcz, Bogarodzicy Widnej w widzeń błyskawicy A mówiącej sprośne słowa, - Samby zląkł się i Jehowa! - Tak się lękam i truchleję, Kiedy w polsce spaść ma dzieje Mord i srom!... Lepszy grom! (...) Część II Moc Jehowy - nie gniew, Zlana z myślą Chrysta, W jeden wiew Iskra wiekuista, Wiew bez końca Wskroś przez ziemie - słońca - I oddech ten Taki jak sen, - I przepływa I porywa I ciągnie za sobą Okryte żałobą Wszystkie wieki Jak kaleki, Jak trupów rząd Gwar - jęk - i szum - Wlecze się tłum: - Będzie sąd! - (...) Część III (...) Bez koron na głowie, Lecz z rózgą ze stali, - I służą Jehowie, Lub z schizmy powstali! (...)

.. 40. Józef Ignacy KRASZEWSKI – (polski pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej) Powrót do gniazda - (powieść z podań XVI w.) I (...) Ponad drzwiami ten sam rękodzielnik zawiesił w oknie w koronce z żelaza imię Jehowy. (...) (...) Żyd - (powieść) (...) Przebacz - mówił zadumany Izraelita - zapominam o sobie, mówiąc o Żydach, czuję się członkiem tej wielkiej rodziny, na której czole palec Mojżeszów wyrył tajemnicze imię                                                                J e h o w y . . . (...) Sama staruszka, obmywszy ręce, wyjęła kawałek ten ciasta i zmówiła modlitwę przepisaną przy tym obrzędzie: "Bądź pochwalony Jehowah, Boże nasz, królu świata, bo przez cię jesteśmy poświęceni przykazaniami Twoimi... i Tyś nam rozkazał Challah oddzielić." (...) "Wybierzesz życie - mówi Mojżesz - ażebyś żył; będziesz miłował Jehowę, Boga Twego, Prawo, bo On jest życiem Twoim i długością dni Twoich." (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

o

.. 41. Aleksander KRAUSHAR – (polski historyk, publicysta i poeta) Język Niedoli - (wiersz) Język Mojżesza - to głos Jehowy... Szekspir - w myśl wnika głęboko... Dante - ekstazy przemawia słowy... Tołstoj - to serc ludzkich oko... (...)

.. 42. Jan KUBISZ – (polski poeta, pamiętnikarz, nauczyciel, działacz Śląska Cieszyńskiego) Woda ze skały - (wiersz) (Wiersz na otwarcie Gimnazjum Polskiego w Cieszynie) (...) Więc prorok pełen żalu i pełen kłopotu Gwoli szemrania ludu wstąpił do namiotu Zgromadzenia i upadł na twarz przed Jehową, Modląc się: "Panie, Boże! oto lud na nowo Wzgardził Tobą i Twoje chce pohańbić wodze: Toż nad nimi zmiłowania żebrać tu przychodzę I Twojego miłosierdzia i Twojej litości! (...) (...)

o

.. 43. Joanna KULMOWA – (polska poetka, prozaik, autorka utworów scenicznych oraz książek dla dzieci i młodzieży, reżyser) Boże Umieranie - (wiersz) (...) I jeden tylko Jehowa myślał, że się uchowa. (...) Kradzione - (wiersz) Kradzione Pani Irenie Krzywickiej (...) Z tych skrawków, co je znajdzie przy nas On sobie świat poprzypomina i weźmie wszystko od złodziei, i po kawałku całość sklei. Trzeba nam dzielić się z Jehową, On ciągle stwarza świat na nowo. (...) Lotowa - (wiersz) Profesorowi Zygmuntowi Mysłakowskiemu Nie oglądaj się Lotowa - tam w obłoku spada Bóg. Nie podpatruj pańskich dróg. Idź bo kazał iść Jehowa. Nie oglądaj się Lotowa. (...) Noe - (wiersz) (...) Będziesz wołał: "Hej, bawoły! Krowy!", a nie wyjdą z imieniem Jehowy. (...) Ofiara - (wiersz) (...) Kainie sam Jehowa, zbrodnię twą wymaże bylebyś rzekł: "Baranek był to na Twoje ołtarze" (...) Słowo - (wiersz) (...) 2 Na początku było Słowo. Kiedy je odwołasz Jehowo? (...) Stukam, pukam - (wiersz) Podróż niepojęta         (1957-1959) O filozofię mnie pytasz?      Nie mam własnego systemu. Już prędzej : świadek Jehowy.      Świadczący przeciw Niemu? Stukam, pukam (...) Gdzieżeś, gdzieżeś, Budda, Allach, Jehowa? Jaki dżin okrutny Cię schował? (...) Zielony Rabin - (wiersz) To, co mi dał Jehowa, to omszała zielenią głowa. (...)

o

.. 44. Teofil LENARTOWICZ – (polski etnograf, rzeźbiarz i poeta romantyczny) Izrael - (wiersz) Jehowa mocny, strzeż, żeby dzieci tej ziemi Nie poszły z Polski precz, jak my z Jerozolimy, By studni ludy swych nie zamknęły przed niemi, Gdy środkiem wielkich miast iść będą te pielgrzymy; A tu z zaułków ulic i spod miejskich ratuszy, Od placów głupi lud i spod budy okrytej, Co oni widzą? nic... co im nakładą w uszy, Kamienie wezmą rwać a krzyczeć: "Jezuity!..." Jehowa, nie daj to, by oczy me widziały, Jak strasznie miejskie psy ich szarpać będą szaty; I tak, niestety, już po Europie całej Co Polak - biedny, ach! - to jakby trędowaty, I kamień ostry nań i brudna leci ślina; Niech ten przepadnie dzień i niech się nie zaczyna. (...) (...) Królowie, dla was śmierć i ludy dla was krzyczą, I zrozpaczeni wy, lecz Pan wybrane zbierze I oni wezmą świat i ziemię odziedziczą, Za nami mury miast, za nami pójdą wieże, Jehowah! ach Jehowah! Elohim Sabaoth, ach! ach...

.. 45. Stanisław ŁACH – (polski teolog, biblista, duchowny katolicki. Profesor egzegezy Starego Testamentu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim) Pismo Święte Starego Testamentu - (księga Wyjścia) Nihil obstat IMPRIMATUR (...) APPENDICES SEU EXCURSUS I IMIĘ BOŻE JAHWE (...) 2. (...) Dawniejsi uczeni, opierając się na aktualnej wokalizacji poczynionej przez Masoretów, wymawiali Jehowa(h) 4, natomiast ogół obecnych uczonych wymawia Jahwe(h) 5. (...) Wymowa tetragramu jako Jehowa nie była znana Żydom w starożytności. (...) (...)

.. 46. Władysław ŁOZIŃSKI – (polski powieściopisarz i historyk, badacz przeszłości kultury polskiej, sekretarz Ossolineum) Skarb watażki - (powieść) (...) IV. Głowa za głowę (...) I niechaj mi Jehowa nie przebaczy, jeśli ja tobie przebaczę! (...) (...)

.. 47. Stanisław MACKIEWICZ ps. CAT – (polski publicysta polityczny) Herezje i prawdy - (esej) (...) NIE BYŁO NAS, BYŁ LAS (...) III (...) Nie jest to naród, który mógłby rozwiać Jehowa po całym świecie w poszukiwaniu większych zarobków czy dochodów, ani taki, który by swoją nieżyzną ziemię zamienił na żyźniejszą (...) (...) Kto mnie wołał czego chciał... - (zbiór felietonów) NIE WSZYSTKO MOŻEMY ZAPOMNIEĆ (...) Cienie w pokoju "Słowo" 11 listopada 1925 r. (...) Jehowa wyprowadził swój lud z Palestyny i wprowadził go do europejskich sal sądowych. (...) (...)

o

.. 48. Adam MICHNIK – (polski publicysta, eseista, pisarz, historyk i działacz polityczny. Redaktor naczelny "Gazety Wyborczej" od 1989 roku) Polskie pytania - (zbiór esejów) (...) Książę i żebrak (...) VI (...) Opowie, jak Jehowa - zdenerwowany tolerancyjną polityką Salomona wobec innych religii - nakazał mu przez specjalnego wysłannika natychmiastową "likwidację kultu fałszywych bożków". Argument był prosty: tylko Jehowa jest prawdziwym przyjacielem Salomona, tylko on nie pragnie niczego - prócz jego dobra. Na takie dictum Salomon zadał wysłannikowi niedyskretne pytanie: "Czyżby Jehowa lepiej ode mnie wiedział, na czym polega moje dobro?" (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

.. 49. Tadeusz MICIŃSKI – (pisarz i poeta polski okresu Młodej Polski. Autor powieści, poematów prozą i wierszy kontemplacyjnych. Jeden z czołowych pisarzy polskiego ekspresjonizmu) Białe róże krwi... - (wiersz) (...) Zaklinam go w dawne imiona anielskie - przypomina - budzi się, jak ze snu - uśmiecha się, jak Jehowa, spoza mgławicy, a strumień piany toczy się po zoranych ustach. (...) Przed Burzą - (wiersz) (...) Mej duszy osnowa, którą ci składam na wieczność: był ból i była konieczność i Kain, i grzech, i Jehowa, i ducha śmiertelny głód - a teraz wolność - i cud. (...) Wodne Lilie - (wiersz) (...) Wierzyłem Panu. O i dzisiaj wierzę - lecz Bóg mój nie jest już Bogiem zbawienia - błąkam się w cichym podworcu więzienia, patrząc, jak walczą dwaj czerni szermierze o czyjeś serce; patrząc w mgławicowe światy - i starca wiecznego - Jehowę. (...)

o

.. 50. Adam MICKIEWICZ – ( polski poeta, działacz i publicysta polityczny. Uważany za największego poetę polskiego romantyzmu i najwybitniejszego twórcę dramatu romantycznego w Polsce) Hymn na dzień Zwiastowania N. P. Maryi - (wiersz) Pokłon Przeczystej Dziewicy! Nad niebiosa Twoje skronie, Gwiazdami Twój wieniec płonie Jehowie na prawicy. (...) Pójrzal Jehowah i w Niej upodobał sobie; Pękły niebios zwierciadła, Biała gołąbka spadła I nad Syjonem w równi trzyma skrzydła obie, I srebrzystej pierzem tęczy Niebianki skronie uwięczy. (...) Kartofla - (poemat) POEMKO WE CZTERECH PIEŚNIACH PIEŚŃ PIERWSZA (...) Tymczasem ów, tworzący jedną mocą słowa, Ów, co nie zna początku i końca, Jehowa, Którego czoło wzniosłe nad wieczności stropy, A ćmy słońc, ziem i niebios krążą mu u stopy, W nieobjętych wielkościach topiąc umysł boski, Drobnostka świat burząca nie zajmie mu troski, - Zgromadzał w gmachy, lane z złotego obłoku, Niebianów, których ziemia powierzona oku, By oni, plemion naszych losami zajęci, Rozważali Kolumba zamiary i chęci. (...) I ci, co z rąk Jehowy duch czysty przyjęli, Zlatują wieczni raju mieszkańcy, Anieli. (...) (...) 1819 r., Wilno. Mieszko Książę Nowogródka - (powieść poetycka) (...) Wtem Jehowa na Mieszka rzucił wzrok łaskawy I chciał, żeby go miłość wiodła do poprawy. (...) (...) 1819 roku, 21 maja. Wilno.

o

51. Daniel MIKOŁAJEWSKI – (polski duchowny i teolog reformowany, współtłumacz Biblii Gdańskiej, jednego z najpopularniejszych polskich przekładów Pisma Świętego) Biblia Gdańska - (Biblia, Pismo Święte) BIBLIA SWIĘTA : To jest KSIĘGI STAREGO Y NOWEGO PRZYMIERZA z Zydowskiego y Greckiego Języka na Polski pilnie y wiernie przetłumaczone. (...) we Gdansku W Drukarnicy Andrzeja Hunefelda Roku M D C XXXII. - (1632) (...) EXODUS - (Księga Wyjścia, Druga Księga Mojżeszowa) (...) Rozdział VI. (...) Nad to mówił Bóg do Mojżesza i rzekł do niego: JA PAN, (3) Którym się ukazał Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi w tem imieniu, żem BÓG WSZECHMOGĄCY: ale w Imieniu mojem, JEHOVAH, nie jestem poznany od nich. (...)

o

52. Czesław MIŁOSZ – (polski poeta, prozaik i eseista, historyk literatury i tłumacz. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Kawaler Orderu Orła Białego) Przed Majestatem - (wiersz) Gorzko, Boga w nieszczęściu chwalić, myśląc, że nie uratował, chociaż mógł. Anioł Jehowy nie dotknął powiek człowieka, którego trzymam za rękę, świadek bezwolny cierpienia bez winy. (...) 1978 Traktat poetycki - (traktat) (1957) (...) IV. NATURA Ogród natury otwiera się. Trawa na progu zielenieje. Migdałowe drzewo zakwita. Sint mihi Dei Acherontis propitii! Valeat numen triplex Jehovae! Ignis, aeris, aquae, terrae spiritus, Salvete! - mówi gość w dom. (...)

53. Gustaw MORCINEK – (polski pisarz, nauczyciel, publicysta, poseł na Sejm) Górniczy zakon - (powieść) (...) Zmazana wina (...) Ostatni wszedł Kupilas. Coś mruczał o wszechmocy Boga, o zagniewanym Jehowie, o aniele stróżu. (...)

54. Urke NACHALNIK – pseudonim literacki właściwie Icek Boruch Farbarowicz – (polski pisarz, autor kryminałów i poeta) Życiorys własny przestępcy - (autobiografia) Wszystkim tym, których los zepchnął w otchłań wyrzutków społeczeństwa, a którzy dążą ku poprawie, pracę tę poświęca                                                                                Autor (...) IV (...) Czyż warto jest w takich mądrych chederach, gdzie mowa jest tylko o "Jehowie" i o "narodzie wybranym", mówić o podobnych głupstwach? (...) (...) IX (...) A teraz za złe uczynki odpowiadać będę przed "Jehową" własną głową. (...) Opowiadał przy tym takie straszne rzeczy, że włosy mi dęba stawały, mówił np., że jak tylko przekroczę przykazanie Jehowy, zostaną zupełnie zgubiony... Tu jakby się namyślił chwilę i ciągnął dalej: - Bóg tak powiedział do człowieka: "Dwie drogi dałem ci, życie i śmierć. Wybieraj życie!" (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

55. Igor NEWERLY – (polski pisarz i pedagog) Wzgórze Błękitnego Snu - (powieść) (...) STRZAŁY Z "PARADOKSU" (...)  - Niech Jehowa i Chrystus, niech Bóg cię wynagrodzi za te słowa! (...) (...) 1981-1983, Warszawa-Mazury

.. 56. Julian Ursyn NIEMCEWICZ – (polski dramaturg, powieściopisarz, poeta) Lejbe i Sióra - (romans) (...) LIST II (...) Sióra, córka moja, przez nowomodne wychowanie, przez społeczeństwo z Lejbusiem, synem Ben Rabi, który się nie wstydzi chodzić do szkół chrześcijańskich, który ostrzygł pejsaki, i cycele nie nosi - Sióra moja napoiła się wszetecznemi Goimów prawidłami; o wstydzie! o hańbo! odważa się pić wodę z chrześcijańskiego kubka, powiada, że chrześcijanie mają duszę, i równie jak my, są stworzeniami Jehowy. (...) (...) LIST IV (...) Wierzę, rzekłem, że to jest napisane w tej księdze, ale któż ją napisał: człowiek, ale Jehowa między tylą przykazami nigdy tego nie przykazał Mojżeszowi... (...) LIST V (...) Jehowa prawdziwie podał ci tę myśl, i mnie też w tej chwili inną podobną nastręcza. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

.. 57. Andrzej NIEMOJEWSKI – (polski poeta i pisarz, religioznawca) Dusza żydowska w zwierciadle Talmudu - (religioznawstwo) (...) III OBYCZAJE ŻYDOWSKIE. (...) 6. SKAKANIE DO KSIĘŻYCA. (...) Ditlef Nielsen nie sądzi, by obecnie przyjęty sposób wymawiania “Jahwe” był prawidłowszy od dawniejszego "Jehowa". (...) (...) 12. PRZESĄDY ŻYDOWSKIE. (...) 53 ) Jeżeli się dla siebie samego odmawia “Słuchaj”, należy w myślach zwrócić uwagę na piętnaście liter Waw, od których zaczyna się piętnaście wstępnych słów litanji "Prawdziwie i mocno", których wartość liczbowa wynosi dziewięćdziesiąt, a przeto równa się wartości liczbowej trzech imion bożych "Jehowa"; każde imię wynosi dwadzieścia sześć, a jeżeli się do wartości liczbowej doda cztery, otrzyma się liczbę trzydzieści (Orach Chajim § 61 art. 3). (...) (...)

58. Cyprian Kamil NORWID – (polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof) Do J. O. Księcia Adama Czartoryskiego - (poemat) SALAM 1852 (...) Do. J. O. Księcia Adama Czartoryskiego (...) VII Dziś, teraz, również koniec świata bliski. Nie on ostatni koniec wszech-konieczny, O którym żaden wyrosły z kołyski, I żaden Anioł nie wie, i Syn-wieczny, Jedno Ogromny Sam Jeden Jehowa; - Lecz ten, o którym jest osobna mowa, Że się z postaci-czasów poznać daje, Jak deszcz i burzy woń, lub jasne maje... (...) Do Józefa Bohdana Zaleskiego - (list) [Paryż, 7 lutego 1852] (...) Jak umęczą, to nikt nie odważy się, co świętym było w męczenniku, na ołtarzu położyć, jeno zaraz Sąd, a to tak, a to owak, a to tryfne jeszcze - innych, czystszych wnętrzności nozdrzom - Jehowy trzeba... (...) Do Józefa Zaleskiego - (list) [Paryż, ok. 20 czerwca 1856] (...) Jemu zaś na egzemplarzu, który w ręku miałem, napisałem: I Mojżesz nawet (a taki wielmożny) Nagiego Fiat wyrzec był ostrożny, W zwierciadeł dziesięć złamawszy promienie, By jako włócznie nie spadły Febowe... Pomny, że lilia polna ma korzenie I że nie przyszedł wyścigać Jehowę... (...) Do Mieczysława Pawlikowskiego - (list) [Paryż, jesień] 1864 (...) Ale wiesz zapewne z tego, co przyjaciel Jehowy, Jan Apokaliptyk, odkrył, że Przedwieczny bada się zarówno serc i nerek. (...) Fiat i vivat - (wiersz) I I Mojżesz nawet (a taki wielmożny!) Na jednym Fiat przestać był ostrożny, W zwierciadeł dziesięć złamawszy promienie, By jako włócznie nie spadły Febowe; Świadom, że lilia polna ma korzenie I że wyścigać nie przyszedł JEHOWĘ... (...) Modlitwa - (wiersz) (...) Sam głosu nie mam - Panie - dałeś słowo, Lecz wypowiedzieć któż ustami zdoła? Przez Ciebie - prochów stałem się Jehową, Twojego w piersiach mam i czczę anioła - To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła. Niewola. Rapsod - (poemat) NIEWOLA RAPSOD 1848 (...) PROLOG (...) Gwiazd - piejącym: "O Jehowa..." Aż - sprzeczności gdzie roz-snowa W harmonijnym zjednoczeniu, Aż gdzie ani dnia, ni cieniu! (...) Pożegnanie - (wiersz) (...) Gdy zaś wedle słów Jehowy, Siedmiobarwna niebios wstęga, Jako świt popotopowy, Dotrzymuje, co przysięga, Może również - kto wie - może I ta moich przeczuć tęcza, Wysnowana w imię Boże, Uskuteczni, co zaręcza - (...) Pożegnanie. Ostatni rapsod Berangera - (wiersz) (...) - Wieki to głosić będą o wybranej porze: Przegraną naszą w tryumf zamienił Jehowa, Bo myśl Twa, jako siejba, bujne wyda zboże, A równość-praw zapuści sierp swój - bywaj zdrowa! (...) Pół-listu - (list, poezja i polemika) (...) Słowotwór Druk - g o c k a  litera, Litera umiera... Tyś rzekł, o! Panie. Jehowo, Jehowo, Wracamy w Twe Słowo: My bo Słowianie. To słowo w bez-mowie, Choć z niego przysłowie I zmartwychwstanie!... (...) Rzecz o wolności słowa - (poemat, dramat) (...) XI - (rozdział jedenasty) (...) Inny? - przekląłby morze...                                         ...jam wielbił te słowa Psalmu : "Naśmieje się z nich kiedyś Sam Jehowa!" I poznałem, co to jest? Ironia-zrządzenia, Które nie wyszło z serca ludzkiego, ni chcenia. (...) XII - (rozdział dwunasty) (...) Dziejów sąd ma u siebie tę straszną potęgę, Że może słowa nie rzec i utworzyć księgę, Skoro nie gwałcąc zdania ani rzeczy biegu, Postawi tylko trumnę przy trumnie w szeregu, A wiatr kątami owych zaświśnie w te słowa: „Nie rzekłem nic... czytajcie! co zmówił Jehowa!" (...)

o

59. Adolf NOWACZYŃSKI – (polski pisarz, dramaturg, satyryk, poeta, publicysta, działacz polityczny i społeczny) Skotopaski sowizdrzalskie - (zbiór aforyzmów i satyr staropolskich) Skotopaski sowizdrzalskie - 1904 (...) Od Jehowy począwszy każdy artysta znajduje na początku tylko chaos. Rzadko który jednak ma ostatniego dnia czas spoczynku. (...)

60. Artur OPPMAN – (polski poeta okresu Młodej Polski pisujący pod pseudonimem Or-Ot) Berek Jawor - (wiersz) I (...) Kiedy stanie w progu swojej budy, Ogniem rannych natchniony pacierzy, Ma powagę dawnych synów Judy, Sług Jehowy: wieszczów i rycerzy. (...) III (...) Tchnie zgnilizna z ścian pokrytych brudem, W małych szybkach odblask świtu płonie, Rebe Jawor płacze nad swym ludem I wyciąga do Jehowy dłonie. (...) IV (...) Biada! wszystkich, wszystkich pogrzebiono! (O Jehowa! tobie hołd trzykrotny!) Szabasówki mdło w mnoruhu płoną, Rebe Jawor ucztuje samotny... V (...) "Zgasł mój Eli, jak świeca zdmuchnięta, Taką ładną śmierć mu dał Jehowa... Pan dobrodziej Majzelsa pamięta? Pan dobrodziej nie widział Jastrowa? (...)

o

61. Grzegorz ORSZAK – (polski pisarz i działacz reformacyjny, organizator szkolnictwa ewangelickiego w Polsce, inicjator i jeden z tłumaczy Biblii Brzeskiej) Biblia Brzeska - (Biblia, Pismo Święte) [inne nazwy: Biblia Radziwiłłowska – od nazwiska fundatora                   i Biblia Pińczowska – od miejsca dokonania tłumaczenia] Biblia swięta, tho iest, Księgi Starego y Nowego Zakonu, wlasnie z Zydowskiego, Greckiego, y Łaćińskiego, nowo na Polski ięzyk z pilnośćią y wiernie wylożone. (...) Wtore Księgi Moizeszowe, kthore zowa Exodus. - (Księga Wyjścia, Druga Księga Mojżeszowa) (...) Kapitu. 6. - (rozdział 6.) (...) 3. Ktorym sie ukazał Abrahamowi, Jzaakowi, y Jakobowi iako Bog wszechmocny, Alem iem nieoznaymil imienia mego Jehowah. (...) (...)

o

62. Eliza ORZESZKOWA – (polska pisarka epoki pozytywizmu. Dwukrotnie nominowana do Literackiej Nagrody Nobla) Daj kwiatek - (nowela) (...) Opowiada mu o aniele Sandalfonie, który stojąc w niebieskich wrotach, pochwytuje modlitwy lecące z ziemi do nieba, zmienia je w kwiaty przedziwnej piękności i splata z nich wieńce, które składa u stóp Jehowy. (...) Meir Ezofowicz - (powieść) Meir Ezofowicz TOM PIERWSZY Wstęp (...) Jehowa ma liczne sefiroty, Adam miał różne doskonałości wypływy. (...) I (...) Te pokolenia uciekły tam od strachów i ucisków wielkich, a Jehowa... niech będzie pochwalone święte imię Jego... schował ich przed nieprzyjaciołami rzeką ze żwiru i kamieni... (...) - A w święty dzień sabatu, Jehowa, niech będzie pochwalone święte imię Jego, daje spoczynek świętej rzece Sabation... (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany) Silny Samson - (nowela) Obrazek miejski (...) - Wiem - myśli Szymszel - są to modlitwy ludzkie, które znad ziemi płyną, płyną ku Jehowie, a Sandalfon chwyta je w przelocie, w kwiaty przemienia, w wieńce uplata i ściele Przedwiecznemu pod stopy. (...) Z dziwnym swym orężem w podniesionej dłoni, z drgającym uśmiechem na ustach, które otwierając się, ukazują zęby śnieżnej białości, w białym płaszczu, który zsuwa mu się z ramion, i złocistym hełmie, którego diamentowy pióropusz rzuca na jego czoło tęczowe połyski - śpiewa on pełną, wezbraną piersią hymn chwały i wesela i pieśnią tą dzięki składa Jehowie, że mu pozwolił pokonać te "możne tysiące". (...) Woła do Jehowy o siłę, o tę dawną siłę swoją, której pragnie na chwilę jeszcze, na jedną chwilę! (...) A wątły, wysmukły Żyd z roztarganymi, czarnymi włosami, w szkarłatnej sukni, błyszczącej złocistym wyszyciem, stał przy oknie, przechylał się nad stołem, w obu wyciągniętych rękach trzymał dwuletnie dziecię w szarej koszulinie i przykładając je do samej prawie szyby okna, a kędyś w górę, w górę posyłając błagalne spojrzenie, z całej piersi wołał: - Sandalfonie, Sandalfonie, proś Jehowy, żeby zrobił go - Silnym Samsonem!

0 63. Ferdynand OSSENDOWSKI – (polski pisarz, dziennikarz, podróżnik, nauczyciel akademicki. Działacz polityczny, naukowy i społeczny) Lenin - (fabularyzowana biografia przywódcy rewolucji październikowej) (...) Rozdział XVI. (...) Zaczaił się, jak pająk drapieżny, czyhający na zdobycz w ciemnej norze, gotowy do skoku i napadu; okrył się, jak straszliwy Jehowa, chmurami i mgłami, gdzie mogły się zrodzić łagodne błyski dnia i czarne, ponure zwoje mroków nocnych. (...) Rozdział XXI. (...) Splunął zamaszyście i nagle się uspokoił. Uśmiechnął się nawet i rzekł, dotykając ręki towarzysza: - Lekarzu, ulecz się sam! Pamiętaj, że niema na ziemi nieśmiertelnych ludzi i nieśmiertelnych instytucyj... Wszystko umiera, wszystko upada i w proch się obraca. Tak przecież mówił i twój Jehowa? Mądry to był Bóg, bo na ludzkie stado miał twardy bicz! Trockij zamyślony i zaniepokojony odszedł. Lenin pozostał sam. (...) Rozdział XXIII. (...) - Kazać Chalajnenowi wyprowadzić tych "kapłanów" nieistniejącego Jehowy, postawić pod mur i wypuścić w nich dwie paczki nabojów z Kolta. (...) Rozdział XXIV. (...) Znowu podnieśli rabini cadyka sędziwego, a ten ręką potrząsnął i rzekł poważnym głosem: - Powtarzam za Ezechielem słowa Jehowy: "Przetoż i Ja będę czynił w zapalczywości: nie sfolguje oko moje, ani się nie zmiłuje, a gdy będą wołać do uszu moich głosem wielkim, nie wysłucham ich!" (...)

o

64. Jan PARANDOWSKI – (polski pisarz, eseista i tłumacz) Niebo w płomieniach - (powieść) (...) 12 (...) Któż jest tak naiwny, by wierzyć, że przyczyną powstania świata było to, aby właśnie Jehowie przyczynić chwały? (...) (...)

65. Wacław POTOCKI – (polski poeta, epik i satyryk. Jeden z głównych twórców barokowych w Polsce. Sędzia skarbowy, sędzia grodzki i starosta biecki, podczaszy krakowski) Dialog o zmartwychwstaniu Pańskim - (dramat religijny) (...) DYJALOG O ZMARTWYCHWSTANIU PAŃSKIM (...) Aktu piątego persony : Lucyper, Belial, Gryga, Anioł, Chorus. (...) Takem i ja rozumiał, że nam ten świat dadzą W nagrodzie, kiedy nas tu z nieba wyprowadzą ; Że Jehowa z ludzkiego rodzaju się samym                                     (w. 965) Z jego ukontentuje dziećmi Abrahamem. (...) (...)

o

66. Bolesław PRUS – pseudonim literacki właściwie Aleksander Głowacki – (polski pisarz, prozaik, nowelista i publicysta okresu pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu, kronikarz Warszawy, myśliciel i popularyzator wiedzy) Faraon - (powieść historyczna) Faraon (...) ROZDZIAŁ TRZECI (...) - Kto ty jesteś, dziewczyno? Zawołał Ramzes. Z czoła zniknęły mu groźne bruzdy, oczy zaiskrzyły się... - O Jehowo!... ojcze!... - krzyknęła przerażona, bez ruchu zatrzymując się na ścieżce. (...) (...) - A gdybym ja był... następcą tronu, czy poszłabyś do mnie, dziewczyno?... - pytał książę. - O Jehowo!... - krzyknęła Sara upadając na kolana. (...) (...) ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY (...) - Boże Abrahama, Izaaka, Jakuba, który wyprowadziłeś lud nasz z ziemi egipskiej, który niewolnikom i wygnańcom dałeś ojczyznę, który z synami Judy zawarłeś wieczne przymierze... Boże Jehowa, Boże Adonaj, pozwól nam spożywać bez grzechu płody wrogiej ziemi, wydobądź nas ze smutku i strachu, w jakim jesteśmy pogrążeni, i powróć nad brzegi Jordanu, który opuściliśmy dla twojej chwały... (...) (...) ROZDZIAŁ TRZYNASTY (...) - Piękna Saro - zaczął - oby Jehowa zlał na twoją rodzinę tyle błogosławieństw, ile dziś płynie wody w Nilu. (...) (...) Więc pij, mój ojcze, z tego kielicha i myśl o swoim bliźniaczym bracie Dagonie, i proś Jehowy, ażeby nasz pan, książę Ramzes, nie rozbijał jemu pisarzów i nie buntował chłopców, którzy już i tak nie chcą płacić podatku. (...) (...) ROZDZIAŁ PIĘTNASTY (...) I Jehowa, widząc to z wysokiego nieba, na potworne kobiety nie rzucił gromu?... (...) (...) ROZDZIAŁ SZESNASTY (...) - Jehowo! - zawołała składając ręce. - Ależ tam jest wasza matka i namiestnik. (...) (...) ROZDZIAŁ DWUDZIESTY (...) - W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu. Przez niewysłowione imię Jehowa, na dźwięk którego ziemia drży, morze cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury... (...) ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY PIĄTY (...) - I ty, która wierzysz w Jedynego, w Jehowę, ty lękasz się bajań jakiejś głupiej staruchy, a może intrygantki?... Gdzież twój wielki Bóg?... (...) ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY ÓSMY (...) - O Jehowo!... - szepnęła Sara. (...) ROZDZIAŁ CZTERDZIESTY PIERWSZY (...) - Mój synek... mój mały Seti!... Taki był piękny, taki mądry... Dopiero co wyciągał do mnie rączki... Jehowo!... - krzyknęła - oddaj mi go, wszakże to w twojej mocy... (...) (...)

o

67. Ksawery PRUSZYŃSKI – (polski reporter, publicysta, literat, dyplomata) Jacy wrócimy - (publicystyka) (...) Zebranie całego naszego wojska w kupę, jak tego chcieli niektórzy, byłoby znakomite, jeśli zakładamy, że Sikorski jest nowoczesnym Mojżeszem, któremu Jehowa udziela codziennych wskazówek, którędy doprowadzić Izraelitów tak, aby ich nie dopadł niedobry faraon. (...) [«Wiadomości Polskie» (Londyn) nr 51/52, 1942]

68. Kazimierz PRZERWA-TETMAJER – (polski poeta, nowelista, powieściopisarz, przedstawiciel okresu Młodej Polski) Nowina - (wiersz) (...) A tam: Jehowa... Bóg, co stworzył słońce, utwierdził gwiazdy na niebieskim sklepie i stworzył glistę pełzającą w stepie, i stworzył lilię, i z dumną postawą stworzył człowieka na swe podobieństwo, i rzucił w raju na niego przekleństwo, i za żywota cel dał mu swe prawo... (...) W całej twej dumie i całej twej sile w obliczy Jego jesteś mniej niż owy płód ziemi, który depce twoja noga - jesteś igraszką, źdźbłem w rękach Jehowy! (...) Miłość poczęła go - do tej Miłości wróci... Już nie drży przed groźnym Jehową: Ten Bóg, co dziś się objawia ludzkości, Błogosławieństwem i Łaską jest cały... (...) Patrz, o Jehowo! Patrz!... Czyś tam przed wieki krążąc w bezmiarze widział to Widzenie!? (...) Przebudzenie Jehowy - (wiersz) Przebudzenie Jehowy Jehowa się przebudził i spojrzał dookoła: wszystko było, jak wówczas, gdy zamknął powieki przed czasem, który tylko On sam zmierzyć zdoła. (...) Zasłoń ramieniem pierś Twą, nim zaśniesz, Jehowa, niech złom planety w serce się Twoje nie wwierci, bo każdy pył jej w sobie tyle jadu chowa, że, nieśmiertelny, próżno z bólu zwalczał śmierci!... Sen Rzeczywisty - (wiersz) (...) Przed pochodem owem dwaj starcy: jeden, jak sobie Jehowę wyobrażamy - - kto drugi był, nie wiem?... (...) Nagle Jehowa wzniósł w górę prawicę i dym się skłębił gęściej nad zarzewiem, a płomień buchnął złotym słupem w górę, miecąc na wieżę blasków błyskawice i na strop ciemny purpurę. (...) Lecz znów wzniósł rękę Jehowa do góry i znów tak samo trąby zahuczały, i pierwszy obraz powtórzył się cały - - i rękę dźwignął znowu starzec wtóry, i wstrzymał wszystko... Lecz gdy po raz trzeci Jehowa znak dał, a w oczach mu świeci skra złowróżąca: starzec ów już ręki nie wzniósł i spojrzał tak ku orszakowi, jakoby rzec chciał: Oto się już moja moc wyczerpała... (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

o

69. Ignacy RADLIŃSKI – (pionier religioznawstwa w Polsce, filolog, historyk) Dzieje jednego z synów bożych - (religioznawstwo) Księga wstępna. (...) Jehowa, bóg narodowy żydów, przez swych zesłańców rządzi swym narodem od początku jego istnienia. (...) Jak Mojżesz od Jehowy, tak Zaratustra, prawodawca narodu perskiego, od Ahura - Mazdy, boga perskiego, otrzymuje przepisy, zawierające podstawy wiedzy i urządzeń społecznych. (...) Po owej trzeciej części zaraz następne miejsce, co do ilości, zajmują o jakie sto miljonów tylko mniej od tamtych liczni wyznawcy i czciciele Jezusa z Nazaretu, poczytywanego pierwotnie za wysłańca, następnie zaś za syna narodowego boga żydowskiego Jehowy. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany) Jehowa, mrok średniowiecza i król pruski, Wilhelm II - (religioznawstwo) Jehowa, mrok średniowiecza i król pruski, Wilhelm II Słowo wstępne (...) V. (...) W tych księgach, te "dobre nowiny" tak się okazały ponętnemi i ożewczemi, tłumaczenie tak przekonywające, podstawy tak pewne i niewzruszone, że Jehowa, Bóg narodowy żydowski w nich światu grecko-rzymskiemu się objawiający, za jedynego, prawdziwego i rzeczywistego Boga był powszechnie uznany, czas poznania jego za początek nowego żywota w istnieniu ludów ten świat stanowiących przyjęty. Z żydowskich ksiąg świętych Grecy i Rzymianie, a przez nich i inne ludy, i narody europejskie poczęły się dowiadywać, że Jehowa owemu narodowi przez siebie wybranemu błąkającemu się jako nomadowie, pomiędzy Mezopotamią a Egiptem, przeznaczył, na miejsce stałego pobytu, nie pustynię jakąś, lecz kraj żyzny "mlekiem i miodem płynący", przeto już przez inne ludy poprzednio zamieszkały. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

70. Zofia ROMANOWICZOWA – (polska pisarka i tłumaczka, od 1942 roku więźniarka obozu koncentracyjnego Ravensbrück) Różaniec - (wiersz) Część I Radosna (...) Tajemnica IV - Ofiarowanie (...) Kędy cień Salomona w szacie purpurowej Siedząc na złotym tronie sądził i rozważał I gdzie wiew przeraźliwy jak tchnienie Jehowy Ruszał fałdy zasłony i światła w ołtarzach. (...) (...) Zofia Górska-Romanowiczowa           Ravensbrück 1942-1945

o

71. Mieczysław ROMANOWSKI – (polski poeta epoki romantyzmu) Rabin - (wiersz) (...) Słucha ich rabin i rzecze: „Posłowie, Na sądzie Pana przeniewiercom biada! Jak się tu zrodził, tu służąc Jehowie Zginę, gdy zginie braci mych gromada”. „Rabinie! - poseł niemiecki odpowie - Nie miotaj darów, które-ć kraj nasz składa; Zważ: przyjaciółmi nam królowie świetni, A przy tej Polsce kto stoi?" "Szlachetni". 1862

72. Karol Hubert ROSTWOROWSKI – (polski dramaturg i poeta) Judasz z Kariothu - (dramat) dramat w pięciu aktach i sześciu odsłonach AKT PIERWSZY KAPHARNAUM (...) Scena I (...) RACHEL W onym słuchaniu. W onym słowie, co tako serce z sercem wiąże, jak to powrósło zżęte kłosy... i w tym, że bosy jest, choć książę. JUDASZ I że im gadał o Jehowie. (...) JUDASZ (drwiąco) Ciekawość tylko... w jaką stronę. Mojżesz przed sobą miał Jehowę. RACHEL Ty masz przed sobą Mesyjasza, co nowy Zakon nam ogłasza. (...) Scena II (...) ELEAZAR Błogosławi wam Jehowa. To miasto Syjon dziś przerasta. (...) AKT TRZECI Odsłona I PORTYK SALOMONA (...) Scena IV (...) JUDASZ (z lękiem, rozglądając się) (...) Więc który kłamał, który błądził, a który chadzał przed Jehową?! (...) (...)

73. Horacy SAFRIN – (polski poeta, satyryk, autor sztuk scenicznych, tłumacz) Przy szabasowych świecach - (humor żydowski) Zamiast przedsłowia do pierwszego wydania tej książki (...) A wszechmocny Jehowa stworzył naszą wielce niedoskonałą kulę ziemską, zazierając do bogato oprawionej księgi Genezis. (...) HORACY SAFRIN 15 listopada 1962 (...)

o

74. Artur SANDAUER – (polski krytyk literacki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, eseista, tłumacz – między innymi przełożył z języka hebrajskiego Księgę Rodzaju) Bóg, Szatan, Mesjasz i ...? - (Księga Rodzaju, zbiór esejów) (...) BIBLIA POGAŃSKA (...) 1. Dwie opowieści o grzechu pierworodnym (...) Jehowa – utrzymuje historyk żydowski, Józef Flawiusz – grozi "siedmiokrotną pomstą" nie temu, kto zabije Kaina, lecz Kainowi samemu; słowo "siedmiokrotna" oznacza – jego zdaniem – że kara spadnie nań w siódmym pokoleniu. (...)

75. Bruno SCHULZ – (polski prozaik, grafik, malarz, rysownik i krytyk literacki) Sklepy cynamonowe - (zbiór opowiadań) Sklepy cynamonowe (...) Nawiedzenie 1 (...) Był to dialog groźny jak mowa piorunów. Łamańce rąk jego rozrywały niebo na sztuki, a w szczelinach ukazała się twarz Jehowy, wzdęta gniewem i plująca przekleństwa. Nie patrząc, widziałem go, groźnego Demiurga, jak leżąc na ciemnościach jak na Synaju, wsparłszy potężne dłonie na karniszu firanek, przykładał ogromną twarz do górnych szyb okna, na których płaszczył się potwornie mięsisty nos jego. (...)

o

76. Władysław SEBYŁA – (polski poeta) Jehowa - (wiersz) Jehowa (...) Byłeś panem ponad ziemią, niebem, morzem... W pas kłaniały ci się zioła, zboża, dęby; Teraz kłamią i mordują w imię boże, Oszukują, wycierają sobie gęby. (...)

o

77. Henryk SIENKIEWICZ – (polski nowelista, powieściopisarz i publicysta. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Jeden z najpopularniejszych pisarzy przełomu XIX i XX w.) Quo vadis - (powieść) Quo vadis (...) Rozdział XLIV (czterdziesty czwarty) (...) W innych miejscach wzywano Serapisa, Baala lub Jehowę, którego wyznawcy, wyroiwszy się z zaułków w okolicach Subury i z Zatybrza, napełnili wrzaskiem i wołaniem pola leżące pod murami. (...) Rozdział XLIX (czterdziesty dziewiąty) (...) Poppea rozumiejąc również, że zguba Nerona byłaby wyrokiem i na nią, zasięgała zdania swoich powierników i kapłanów hebrajskich, przypuszczano bowiem powszechnie, że od lat kilku wyznawała wiarę w Jehowę. (...) Rozdział L (pięćdziesiąty) (...) Kapłani pobledli jeszcze mocniej; starszy znów zabrał głos: - Słowa twoje, panie, są słodkie, jak grono winnej macicy i jako figa dojrzała, albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje. Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem, a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę Zakonu. - I Kaligula kazał ich rzucić lwom? - Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy. I podnieśli głowy, albowiem imię potężnego Jehowy dodało im odwagi. Ufni w moc jego, śmielej już patrzyli w oczy Nerona. (...) Rozdział LV (pięćdziesiąty piąty) (...) Zajęta wyłącznie swoim bólem, nie chciała nawet słuchać o Winicjuszu i Ligii, lecz Petroniusz przeraził ją. "Obraziłaś - rzekł jej - nowe nieznane bóstwo. Ty, Augusto, czcisz podobno hebrajskiego Jehowę, ale chrześcijanie utrzymują, że Chrystus jest jego synem, pomyśl więc, czy cię nie ściga gniew ojca. (...)

78. Edward SŁOŃSKI – (polski poeta i pisarz) Kain - (wiersz) (...) 2 Z Twojego słowa, Jehowo, się zrodził mój przepotężny ból, jak ogień żrący... Długoż mnie będziesz po manowcach wodził, Ty sprawiedliwy i Ty wszechmogący? Z Twojego słowa, Jehowo, się zrodził Mój przepotężny ból, jak ogień żrący - tymi drogami tylko wicher chodził, tu kładł się tylko dech słońca piekący. (...)

o

79. Juliusz SŁOWACKI – (jeden z najwybitniejszych poetów polskich epoki romantyzmu. Dramaturg, epistolograf i filozof. Określany dawniej jako jeden z wieszczów narodowych) Anhelli - (poemat) Anhelli (...) Rozdział XIV Około więc onego czasu, gdy ziemia zaczyna się od słońca odwracać i zasypia w ciemnościach, Zawołał Jehowa dwa odwieczne cherubiny przed tron swój i rzekł: Idźcie na równinę Syberii. (...) Beniowski - (poemat) Beniowski (...) Pieśń trzecia (...) "I niechaj będzie jakoby stoletnie... Lecz nie... O Boże! nie słuchaj, Jehowa." Tu zamilkł; oczy mu błyszczały świetnie I pięknym srebrem uwieńczona głowa Pośród głów młodych błyszczała szlachetnie Jak księżyc, kiedy się nad rankiem chowa Za morze, albo za Egejskie skały, Nadzwyczaj wtenczas smutny, wielki, biały... (...) Pieśń piąta (...) Znajdzie - ja sądzę, że znajdzie - i życzę Ludziom małego serca: kornej wiary, Spokojnej śmierci. - Jehowy oblicze Błyskawicowe jest ogromnej miary! (...) Dzieła filozoficznego ciąg dalszy - (poemat) [I] [DIALOG TROISTY Z HELIONEM, HELOIS I PRZECIWNIKAMI] (...) [ROZMOWA TRZECIA O DZIEJACH HELIONA I HELOIS] (...) WIDZENIE BOGA MOJŻESZOWE (...) Na władze ducha, zabojcy strachem podniesione, uderzyła moc Boża... i widziałem Twarz Jehowy... która mi się podług ducha mojego przestrachu i podług kształtu śnionego dawno o Bogu, pokazała... w płomieniach i w piorunach... albowiem płomień i pioruny w tych czasach były niby rewelatorami nadchodzącego Chrystusa... i duch Boży, który trącił o władze człowieka, był podobny do wiatru lekkiego... albowiem przy wietrze lekkim, we włosy wiejącym, czułem nieraz dreszcz i przytomność niewidzialnej duchów krainy... (...) Godzina myśli - (poemat) Godzina myśli Głuche cierpiących jęki, śmiech ludzi nieszczery Są hymnem tego świata - a ten hymn posępny, Zbłąkanymi głosami wiecznie wniebowstępny, Wpada między grające przed Jehową sfery Jak dźwięk niesfornej struny. Ziemia ta przeklęta, Co nas takim piastunki spiewem w sen kołysze. (...) Kordian - (dramat) Kordian Przygotowanie (...) Archanioł Onego czasu, jedna z gwiazd wiecznego gmachu Obłąkała się w drodze, jam ją zgonił lotem, Czułem w dłoni jej serce bijące z przestrachu, Jak serce ptaka ludzkim dotkniętego grotem; I drzącą położyłem przed tronem Jehowy. (...) Akt trzeci (...) Scena czwarta (...) A koronę Jehowy przyozdobię perłą Ludu zmartwychwstałego... Dajcie mi się w ręce! (...) Ksiądz Marek - (dramat) Ksiądz Marek Akt pierwszy (...) KOSAKOWSKI (...) Teraz wiesz - com jest za człowiek; Więc - mój kochany rabinie, Oto na ten skrypt książęcy Musisz mi dać sto tysięcy Dukatów i milczeć głucho, Bo nawet trup twój zaginie, Jak namiot przed zawieruchą Wichrem Jehowy zmieciony. (...) Akt drugi (...) JUDYTA (...) Co dęby w puszczach porusza, Domy znosi jak namioty I całą noc sypie grzmoty Głośne jak Jehowy słowa: A dlaczego rabinowa? Nu? - a czemu piorun głuchy Taki jasny? a świat drzący? - Bo to są rabinów duchy, Nu - i trup się ten modlący, Co siedzi wtenczas w bożnicach, Przy wichrze i błyskawicach Pod czarnym kahałów dachem, I z pacierzem, i z rejwachem, I z płaczem aż do niebiosów, I z jękiem, i z rwaniem włosów, I z żałobliwymi słowy, Modląc się do Jehowy, Aby zdjął już z Izraela Przekleństwo. - A gdy Jehowa Piorunami wtenczas strzela I sprawuje taki zamęt: To widać, że płacz i lament Panu Bogu się podoba; Że biednych Żydków żałobaPioruny Jego zapala. (...) Akt trzeci (...) KS. MAREK (...) Bo oto wy przerażeni, Nad głowami nie widzicie, Że na pożarnym błękicie Kościotrup śmierci w czerwieni Tańcuje z trzaskiem goleni, Kiściami zarazy śnieży, Wije kłębem nietoperzy, Żółtą kością ciągle miga; I z ust okropnych wyrzyga Kartelusz ogniotęczowy, Na którym imię Jehowy, Zatraciciela narodów, Wywrotnika twierdz i grodów, Pisane ogniście stoi. (...) (...) List do Aleksandra H[ołyńskiego] - (wiersz) (...) (...) Jednak widzę wypadek jeden... okiem wieszcza: Mojżesz królowi wolę Jehowy obwieszcza! (...) (...)   Na drzewie zawisł wąż... - (wiersz) (...) "Jemu mówił Jehowa Tajemnicę stworzenia Ze świata i z promienia, Z miłości i ze słowa. "Ja ci dam tajemnicę Duchów, Jehowy sług, Że Duch w Trójcy to Bóg Słowo - trzy błyskawice. (...) Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu - (poemat) Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu (...) PIEŚŃ VII Megaspileon klasztor (...) [24] "A taż to beczka! (to wszystko Jehowa Mówi do mnichów tam, gdzie sąd ich czeka,                                                        140 A ja powtarzam tylko Boże słowa) Ta beczka - votum chorego człowieka, Którą dał biedny - ach, nie mnie, Jehowie, Lecz wam - za cudem odzyskane zdrowie... (...) Rozmowa z Matką Makryną Mieczysławską - (poemat) I (...) Szedłem, ażebym dla mojego czoła Wziął uświęcenie od ręki anioła, Bo mi się w nocy ta ręka czerwona Pokazywała przeze mgły, skrwawiona, Wyrzucająca takie strachu strzały Z palców ognistych, że brak na to słowa, Żem drzał jak Mojżesz, gdyby mu Jehowa Rękę był swoją pokazał ze skały. (...) Samuel Zborowski - (dramat) Samuel Zborowski (...) [AKT TRZECI] [AMFITRYTA] W świecie duchów nie więcej dziś - nieszczęsna, ważę Jak martwe prawo... Duchy mają swoje twarze, Swoje serca... Ja jestem bez serca - bez lica, Bez miłości... Okropna żywotna martwica, Przed wiekami już w ręce Jehowy umarła. (...) [LUCYFER] (...) Wiesz ty, że mówisz... już z duchem człowieka, Który nad tobą ma, o widmo stare, Stokrotną - z ciała swojego ofiarę, Łamanie nieszczęść wściekłych akwilonów, Wieniec z tysiącznych dobrowolnych zgonów, Jaśniejszy dobrze od twego miesiąca, I ze zmartwychwstań ma wieniec tysiąca, I całe... z śmiercią pokonaną boje, Z krwi - o takie morze... jak to twoje, Może pokazać dzisiaj przed Jehową... (...) [AKT PIĄTY] (...) ADWOKAT (...) (...) Notuję atoli, Że Stwórca jako ojciec... co dogadza Dziecku... gdy głupie chce strzały lub łuka, [On] niewidome dzieciątko oszuka I na końce strzał... łakocie powsadza Zamiast żelaza... podobnie Jehowa Zadrwił podobno coś z naszego słowa, Kiedy w ślimaczku małym chciało krzyża, Bo zamiast śmierci... (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

o

80. Leopold STAFF – (polski poeta, tłumacz i eseista. Dwa razy odznaczony tytułem doktora honoris causa. Jeden z najwybitniejszych twórców literatury XX wieku. Przedstawiciel trzech epok) S. W. - (wiersz) In Memoriam S. W. (...) Kiedy Polsce męczeńskiej, a nie tracącej nadziei, Jako z rąk ascetycznych przeświętej twej Salomei, Upuszczona, wypadła złota, królewska korona, A Ojczyzny duch wznosząc krwawe w stygmatach ramiona Wił się, jako u boku onej wybranej wśród mniszek W krzaku cierni cierpiący boleśnie święty Franciszek: Tam naprzeciw, wśród gromów i wśród twórczego burz Słowa, Nowy świat już wyłaniał stwórca, potężny Jehowa, I zwalczony jest chaos i starych piekieł zasadzki Wśród hejnału, co trąbi na triumf z Wieży Mariackiej!

o

81. Władysław SYROKOMLA – pseudonim literacki właściwie Ludwik Kondratowicz – (polski poeta i tłumacz epoki romantyzmu) Do J. I. Kraszewskiego - (wiersz) (...) (...) Gdybym miał talent wieszcza, gdyby mi Jehowa Włożył w usta prorocze uroczyste słowa I kazał głosić światu - tym słowem przejęty, Dałbym się kamieniować jako Szczepan święty. (...) Stare wrota - (poemat) (...) XXII. (...) Pomnąc, że w tobie twych ojców otucha I miast i wiosek i świątyń Jehowy, Idź w Imię Ojca i Syna i Ducha, Spraw się rycersko i powracaj zdrowy! (...) STARE WROTA Część druga. VI. W doli narodów, nim burza Jehowy O ściany kraju uderzy w zapędzie, Bóg najprzód miesza stary ład domowy, Żywioły bytu porozprzęga wszędzie, Ześle bezsilną niemoc na sternika, Oczy czeladzi ślepotą zaciemni: Ginie porządek, święta zgoda znika, Stają się wszyscy wrogowie wzajemni. (...) Borejkowszczyzna.           1856.

82. Wilhelm SZEWCZYK – (polski prozaik, publicysta, krytyk literacki, poeta, tłumacz) Skarb Donnensmarcków - (powieść) (...) Rozdział VI MIŁOŚĆ I INTRYGA (...) Donnersmarck milczał, czekał na słowo Bismarcka. Ale ten jakby wszystko już powiedział Bleichröderowi i jemu kazał prowadzić dalszą rozmowę. - Francuzi zasłużyli na surową karę - ciągnął dalej bankier. - Książę - tu zwrócił się ukłonem w stronę Bismarcka - życzy sobie, żeby dać im nauczkę na długo. A książę - uśmiechnął się - jest jak nasz Pan, Jehowa, złoczyńców ściga bezlitośnie aż do drugiego lub trzeciego pokolenia. (...) (...)

o

83. Antoni SZLAGOWSKI – (polski duchowny katolicki, biskup i arcybiskup tytularny. Profesor, dziekan, a także rektor Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego) Ewangelje i dzieje Apostolskie - (Chrześcijańskie Pisma Greckie - część Nowego Testamentu) Ewangelje i dzieje Apostolskie w przekładzie Ks. Jakuba Wujka T. J. opracował: Antoni Szlagowski (...) EWANGELJA WEDŁUG Sw. JANA. 1. Jan (Johanan, znaczy Jehowa miłosierny), syn Zebedeusza (Mat. 4, 21) i Salome (Mat. 15, 40), był młodszym bratem Jakóba Większego, z zawodu rybak, pochodził z Galilei, prawdopodobnie z Betsajdy. (...) (...) Nowy Testament Jezusa Chrystusa - (Chrześcijańskie Pisma Greckie, Nowy Testament) Nowy Testament Jezusa Chrystusa w przekładzie Ks. Jakuba Wujka T. J. opracował: Antoni Szlagowski (...) EWANGELJA WEDŁUG Sw. JANA. 1. Jan (Johanan, znaczy Jehowa miłosierny), syn Zebedeusza (Mat. 4, 21) i Salome (Mat. 15, 40), był młodszym bratem Jakóba Większego, z zawodu rybak, pochodził z Galilei, prawdopodobnie z Betsajdy. (...) (...) CZTERNAŚCIE LISTÓW ŚW. PAWŁA. (...) 5) Pan. Tak Paweł nazywa Chrystusa w Listach Swoich 144 czy 146 razy (poza Listem do Żydów). Greccy tłumacze Aleksandryjscy Ksiąg Starego Test. wyrazem: Pan (Kyrios, Dominum) przekładają hebrajski wyraz Jehowa, miano Boga prawdziwego. (...) (...)

84. Witold SZOLGINIA – (polski architekt, autor książek i radiowych gawęd o Lwowie) Naród wybrany - (wiersz) (...) "I niech Jehowa da mi zdrowie Do prowadzenia interesów..." - Tę prośbę każdy też wypowie, Co zatroskany o swą kiesę. (...) (...) ...Pamięć - dar Boga (czy Jehowy...) - Czasu tamtego, tamtych ludzi, Ich twarzy, ruchów, gestów, mowy, Co dziś już tylko smutek budzi - Na kanwie wspomnień tych utrwala Obraz, co prawie jest z Chagalla: (...) Warszawa 1986

o

85. Władysław SZPILMAN – (polski kompozytor i pianista) Pianista - (autobiografia) Pianista Warszawskie wspomnienia 1939 - 1945 (...) 2 Pierwsi Niemcy (...) Spojrzał na mnie, ciężko oddychając, wzniósł spojrzenie wysoko ku niebu, na którego błękicie unosiły się jeszcze obłoczki rozrywających się pocisków, a w jego spojrzeniu dało się zauważyć wyraz uszczęśliwienia, jakby na firmamencie ukazał się w tej chwili Jehowa w całej swojej wspaniałości. (...)

o

86. Józef  SZUJSKI – (historyk, jeden z krakowskich stańczyków, publicysta, poeta, prozaik) Maksyma - (wiersz) (...) Co nam się pytać, jaki będzie los, Co czasy przyniosły i lata: W piersi każdego jest Jehowy głos, I przyszłość, i przeszłość świata. (...)

a

87. Adam SZYMAŃSKI – (polski pisarz i publicysta) Srul z Lubartowa - (nowela) (...) I gdy wpatruję się dłużej w te widziadła nocne, nieraz zda mi się widzę, jak się poruszają drżące i blade wargi Żyda i glos cichy, rozpaczliwy szepce koło mnie: "O Jehowo, czemuś taki niemiłosierny dla jednego z najwierniejszych Twych synów?!"

0 88. Julian ŚWIĘCICKI – (polski pisarz, poeta i tłumacz literatury hiszpańskiej, portugalskiej i francuskiej) Historya Literatury Powszechnej - Literatura Żydowska - (historia literatury) I. Palestyna. (...) Tę odporność zdumiewającą czerpali ono w kulcie Jehowy, skrystalizowanym w system żelazny form i formułek stanowiących spoiwo przepotężne śdód rozproszonych wichrami losu po całym świecie, a zsolidaryzowanych z sobą duchowo i materyalnie bezdomnych synów Izraela, którzy obecnie marzą już nawet, szczerze, czy nie szczerze, o powrocie do kolebki swojej, do Palestyny. (...) Od Jehowy tylko zależało dać deszcze obfite z urodzajami lub suszę - z głodem; to też hebrajczyk zwracał się ku niemu nieustannie, poczytując deszcze za łaskę Boga, suszę - za gniew i karę Jehowy. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

kji 89. Janusz TAZBIR – (polski historyk, profesor Instytutu Historii i członek Polskiej Akademii Nauk. Badacz dziejów kultury staropolskiej i ruchów religijnych w Polsce) Okrucieństwo w nowożytnej Europie - (książka historyczna) Stary Testament, tyrani i okrucieństwo (...) Inna sprawa, że dopuszcza on również do karania śmiercią Izraelitów, którzy sprzeniewierzyli się Jehowie. (...) Okrucieństwa ukazywane w Biblii, potępiano, kiedy ich ofiarami padali wyznawcy Jehowy. (...) Według Jana Crella surowość Jehowy zarówno wobec bałwochwalców, jak wrogów narodu wybranego, który otoczył szczególną opieką, jest w pełni zrozumiała i wytłumaczalna. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany)

o 90. Kornel UJEJSKI – (polski poeta i publicysta społeczny. Nazywany "ostatnim wielkim poetą romantyzmu") Hagar na puszczy - (wiersz) Od słońca pożaru sczerniała mi głowa, A wkoło pustynia; - do Ciebie, Jehowa, Podnoszę płaczący mój głos Spraw Panie! by niebo nade mną wychłódło, I skały granitu zmień, Panie, na źródło, A piasek czerwony na wrzos. I nigdyż, Jehowa! i nigdyż do zgonu Nie ujrzę już dolin kwiecistych Hebronu, Ni miejsca, gdzie pan mój i ród? (...) Jehowa! Jehowa! on krzyknął, on pada! I usta spalone do ust mych przykłada, A żar z nich wyciąga miast tchu. Przed głosem, przed moim, czyś zaparł niebiosy? Jehowa! Jehowa! och wody, och rosy, Kropelki, kropelki choć dżdżu! Izrael w Egipcie - (wiersz) (...) IZRAEL Dla ptaków w polu pszenica się świeci, Struś znajdzie gniazdo po biegu: Och, och! Jehowa, - jedneż twoje dzieci Bez chleba i bez noclegu? (...) (...) Jeremiasz - (wiersz) (...) I odstąpiła go wszelka pokora, I krzyknął w grozie: "Tyś ojcem, Jehowo! A własne syny wytępiłeś z szczętem!" (...) (...) Ostatnie głosy Sodomy - (wiersz) (...) GŁOS CZWARTY (...) Choć skryła mogiła mnie węgli i siark, Nie ścielę w popiele przed tobą mój kark,    Lecz w twoje otchłanie    Jehowo-szatanie Wyrzucam przedśmiertny - śmiech! (...) GŁOS LOTA (...) Straszliwy a mściwy Jehowy jest sąd, Dla złego gniew jego, oh! sroższy niż trąd.    Choć złość się rozwinie,    To marnie zaginie Jak zwiędły w jesieni liść.

o

91. Józef UMIŃSKI – (polski ksiądz katolicki, doktor filozofii, prałat papieski i historyk. Wykładowca historii Kościoła we wrocławskim seminarium duchownym) Historia Kościoła - (podręcznik historii Kościoła) NIHIL OBSTAT IMPRIMATUR Tom I (...) c) Stworzenie świata to nie dzieło Boga, lecz eona niższego rzędu, demiurga. Drogą kolejnych emanacyj pojawiły się w końcu eony tak słabe, że dotknięcie się ich, względnie połączenie z materią, a tym samym uformowanie świata było już łatwe. Jehowa starotestamentowy to nie Bóg najwyższy i według niektórych systemów należy zwalczać Jehowę i jego prawa. (...) Błędom gnostycko-manichejskim hołdowali kacerze nadreńscy w XII w., rozkrzewieni w okolicach Trewiru, Moguncji i Kolonii. Zarzucano im m. in. że przeciwstawiają się Jehowie, czczą natomiast lucyfera, wcielonego w czarnego kota, kreta albo bladego, wychudzonego człowieka, a dalej że oddają się rozwiązłości i profanowaniu Eucharystii. (...)

92. Jerzy URBAN – (rzecznik prasowy rządu PRL w latach 1981-1989, dziennikarz, publicysta, pisarz i polityk, redaktor naczelny tygodnika "NIE") Samosądy - (zbiór felietonów) (...) 70 lat później (...) Widownia zaś męczy się, gdyż tam dziewczyna aż skręca się na barłogu przed kamerą, czekając na Taga, a on tymczasem załatwia z Jehową ludzkie interesy własne no i cudze, przywleczone przez uciekinierów do zajazdu. (...) (...)

o

93. Andrzej WALIGÓRSKI – (polski aktor, poeta, satyryk, dziennikarz) Mury Jerycha - (wiersz) (...) I wołali - Jozue, niech pan już przestanie! Albo się nawróciwszy łkali: O, Jehowo!!! (...)

94. Józef WITTLIN – (polski poeta, prozaik i tłumacz. Autor powieści, esejów i utworów poetyckich. Współpracownik Radia Wolna Europa) Na Sądny Dzień żydowski roku 1942 (5703) - (wiersz) (...) (...) Jehowo! Zjaw się na Sądzie i wykryj błąd w protokóle, Z nadobłocznego zejdź tronu i sam przed Sobą nas broń! (...) (Poezje, 1981)

95. Piotr WOJCIECHOWSKI – (polski prozaik, reżyser, krytyk filmowy i publicysta. Czaszka w czaszce - (powieść) Część pierwsza Twierdza Sucha Galicyjska (...) Jedząc pośpiesznie i nieporządnie ksiądz Brus usiłował mi opisać relacje pomiędzy obszarami znaczeniowymi pojęć "szatan" i "nieprzyjaciel", semantykę i semiotykę pojęcia "bałwochwalstwo", podkreślał, że upostaciowujący  w Genezis zło Szatan rozszczepia się w następnych księgach Starego Przymierza na "nieprzyjaciela" - czyli nieprzyjaciela narodu wybranego, i "bałwany" - konkurencję Jehowy w sercach tego narodu. (...) (...)

96. Karol WOJTYŁA Jan Paweł II – (polski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, papież. Kawaler Orderu Orła Białego. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Pisał pod pseudonimami: Andrzej Jawień, A.J., Stanisław Andrzej Gruda, Piotr Jasień) Hiob - (dramat) Drama ze Starego Testamentu (...) BALDAD Z SUAH Zamilcz już przecię, bo Jehowę obrażasz słowy i mowami! - Zamilcz, bo jako głupi prawisz. HIOB Ty mi zaś - mędrzec - odpowiadasz. (...) Kraków 1940, we Wielkim Poście Jeremiasz - (dramat) Drama Narodowe we Trzech Działach (...) I (...) JIRMEJAHU (...) A kędy źródło? - Żeście sami Baalów godni, nie Jehowy. (...) Bo naprzód trzeba przemyć ócz! - i trzeba ostać, jak ten kryształ, nie w cudzołóstwie, nie w matactwach, a ino w Prawdzie przed Jehową. W Prawdzie jest Wolność i Wspaniałość - w nieprawdzie ku niewoli idziesz, o Jeruzalem! - Jeruzalem! (...) (...) JIRMEJAHU Tedy poznacie moc Jehowy. On mnie uwolni z pęt i oków. - (...) (...) III (...) HETMAN Może wieszcz jaki rozniecić ten ogień i kroczyć w tęczy Jehowy proroków. Zawszeć on będzie tem ziarnem wrzuconem - Dopóki ziarno w tę rolę upada - - (...) Kraków 1940

o

97. Jakub WUJEK – (polski duchowny katolicki, jezuita, doktor teologii, rektor Akademii Wileńskiej, autor przekładu Biblii na język polski zwanego Biblią Jakuba Wujka. Tłumaczenia dokonano na zlecenie władz zakonnych, po uzyskaniu odpowiedniej zgody papieża Grzegorza XIII. Biblia Jakuba Wujka przez 367 lat - do 1965r. - pełniła rolę podstawowego polskiego przekładu katolickiego, aż do opracowania Biblii Tysiąclecia, pierwszego katolickiego tłumaczenia na j. polski z języków oryginalnych) Biblia Jakuba Wujka - (Biblia, Pismo Święte) BIBLIA TO IEST KSIĘGI STAREGO Y NOWEGO TESTAMENTV, WEDŁVG ŁACINSKIEGO przekładu starego, w kośćiele powszechnym przyiętego, na polski ięzyk z nowu z pilnośćią przełożone, Z DOKŁADANIEM TEXTV ZYDOWSKIEGO y greckiego, y z wykładem Katholickim trudnieyszych mieysc, do obrony Wiary swiętey powszechney przeciw kacerztwóm tych czasów należących: Przez D. Iakvba Wuyka z Wągrowca, THEOLOGA SOCIETATIS IESV. Z DOZWOLENIEM STOLICE APOSTOLSKIEY, a nakładem Ie M. Księdza Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, etc. wydane. W KRAKOWIE W Drukarni Łazarzowey, Roku Panskiego, M. D. XC IX. - (1599) (...) KSIĘGI EXODVS, Księgi II. Moyzeszowe. - (Księga Wyjścia, Druga Księga Mojżeszowa) (...) ROZDZIAŁ VI.  - (uwaga marginesowa do wersetu 3) To iest, ukazując sie bydź Bogiem wszechmocnym. יהוה . - (tetragram) Oto nie Iehovah czytai, ale Adonai.  - (przypisy do rozdziału VI.) Adonai y Iehova co znaczy. (...) Y Hieronym S. y Orygenes y inni wszyscy nastarszy Doktorowie, toż imie Boże  יהוה (tetragram) przez imie (...) Adonai, co także Pana znac; y z żydowskiego wszedy przekładali : y umyslnie pisząc o imionach Bożych, y wykładaiąc ie nigdy tego Jehowy niewspominali. A co nawietsza, sam Pan Christus y Apostołowie, choćia czesto przywodza świadectwa starego testamentu, w których iest to imię świete Boże : wszakże nigdy go nie wyrażali imieniem Jehowy, ale wszedy Panem, choćia ine imiona własne, swymi głosy wymawiali, iako Adam, Noe, Abraham, Ewa, Sara, Marya. A tak iż u wszytkich starych tak Zydów iako y Chrześćian, nigdy nie było słychane to imię Jehowa : nie iest ani Zydowskie, ani Chrześćianskie, ale od heretykow wymyślone, którego y sami iescze nieumieia czytać : bo iedni mowia Jehowa, a drudzy Jeheve. (...) (...) KSIĘGI PSALMOW. (...) PSALM XCVI. - (Psalm 96) u Zydów 97. (...)  - (uwaga marginesowa do Psalmu XCVIII.) Christus Iehova.  - (przypisy do Psalmu XCVIII.) Pan króluje.] Przez PANA Jehowe w tym psalmie, Christus sie rozumie iako Apostoł wykłada. (...) (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany) (całość zobacz w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej) (część zobacz w Polskiej Bibliotece Internetowej)

98. Stanisław WYSPIAŃSKI – (polski dramaturg, poeta, malarz, grafik, architekt. Tworzył w epoce Młodej Polski. Nazywany niekiedy Czwartym Wieszczem Polski) Daniel - (dramat) (...) DANIEL (do Balthazara) Twoje siły brutalne nie przemogą mej głowy: w jaskini ciemnej lwy głodne wyciem hartowały stałość mych cnót; wróg mi nie zetrze z czoła, co ręce nieśmiertelne dały. Próżny trud: ja prorok z woli Jehowy. (Tłum się powoli rozbiega). DANIEL (...) To mówi wam Jehowa, to znaczą straszne słowa. (...) Paris, Juillet 1893 rp. 24. Sędziowie - (dramat) (...) JOAS (...) A gdy się, o brońże Jehowa, myśl jakaś wkradnie mętliwa, to zaraz mię serce zaboli. (...)

a

99. Włodzimierz ZAGÓRSKI – (polski pisarz, popularny satyryk, prozaik, publicysta) Historia patriarchy Noego - (wiersz) (...) Przeminął potop - Noe dank Jehowie ofiarował I obręcz z próżnej beczki zdjął, I Panu ją darował. (...) (...)

a

100. Kazimiera ZAWISTOWSKA – (polska poetka okresu Młodej Polski) Herodiada - (wiersz) (...) Pójdź!... ja rozkoszą śćmię Tobie Jehowę... Zapomnisz, twarzą padłszy na me łono, Pijąc źrenice me błyskawicowe... (...)

101. Tadeusz ZIELIŃSKI – (polski historyk kultury, filolog klasyczny, religioznawca, profesor Uniwersytetu w Petersburgu i Uniwersytetu Warszawskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Doktor honoris causa wielu uczelni, m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Warszawskiego, Poznańskiego i Wileńskiego, a z zagranicznych uniwersytetu w Atenach, Brnie, Brukseli, Paryżu, Groningen i Oksfordzie. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta. Jeden z najwybitniejszych i najwszechstronniejszych badaczy świata antycznego) Cesarstwo rzymskie - (Świat antyczny) (...) POWRÓT DO ZDROWIA (...) 13. ZBURZENIE JEROZOLIMY (...) Miejscowy charakter miały też i te rozruchy, które ogarnęły Judeę w ostatnich latach panowania Nerona; ponieważ jednak chodziło tym razem o sam ośrodek kultu Jehowy, napięcie było daleko mocniejsze i sam charakter powstania daleko poważniejszy w swym przebiegu i jego skutkach. (...) Jehowa jednak cudu nie uczynił. (...) (...) Hellenizm a Judaizm - (Religie świata antycznego) Część pierwsza Przedmowa (...) Dla mnie istotnie religja Jehowy mojżeszowego jest czemś, co było, tak samo jak religja Zeusa; rozpatruję oba zjawiska pod jednym i tym samym kątem widzenia. (...) I. Wstęp (...) Religia Jehowy - przepraszam, że używam i nadal tej formy, uświęconej przez wielowiekową tradycję europejskiej literatury, chociaż mam zupełne zaufanie do naszych uczonych hebraistów, uważających ją za nieprawidłową - religja więc Jehowy z chrześcijańskiego punktu widzenia jest jedyną prawdziwą religją starego świata; jako taka tworzy ona jedną chronologiczną całość z chrześcijaństwem, odnosząc się do niego, jak religja obietnicy do religji spełnienia. (...) (w publikacji Imię Boga w formie Jehowa występuje wielokrotnie - zobacz skany) Hermes Trzykroć Wielki - (Hermes Trismegistos - studjum) (...) VI. (...) Stało się to dzięki temu, że spotkał się on tutaj z dwiema religjami, z któremi natychmiast nawiązał jak najżywotniejsze stosunki; były to, po pierwsze, - religja staro-egipska; powtóre, - religja starozakonnego Jehowy. (...) VIII. (...) Nie ulega wątpliwości, że te imiona alegoryczne były o wiele przydatniejsze dla religji, pragnącej stać się religją nadnarodowościową, - wszak wiemy, jak bardzo rozpowszechnieniu religji żydowskiej sprzyjała ta okoliczność, że wyznawcy jej z trwogi nazywali Boga swego poprostu Panem (Adonaj), nie zaś Jehową lub Jahwe. (...) (...) Rzym i jego religja - (religioznawstwo) (...) V. (...) Izrael walczył przedewszystkiem z bogami swoich nieprzyjaciół; biada jakiemuś tam Dagonowi, jeśli ołtarzem jego owładną zastępy Jehowy! (...) (...) XI. (...) Spotykamy więc w Rzymie biginię kappadocyjską Ma, znaną tam pod imieniem Bellony; syryjską Atargazydę, która swoje niełatwe do wymawianie imię zmieniła na proste miano "Bogini Syryjskiej"; perskiego boga słońca, Niezwyciężonego Mitrę (Deus Sol Invictus Mithras); wreszcie, pomijając drobniejszych, żydowskiego Jehowę. (...) Bóg rzymski musiał być - powtarzam formułę wyżej rozwiniętą - jeden w wielości i wieloraki w jedności; żydowski Jehowa był jeden-jedyny, i na tym koniec. (...) Powtarzam: Jehowa żydowski nie mógł być tem poszukiwanem bóstwem ośrodkowem, które zjednoczyłoby w sobie rozpierzchłe żywioły polidemonizmu rzymskiego; daleko bardziej do celu tego nadawały się inne bóstwa wschodnie, znajdujące sobie w Rzymie przytułek. (...) (...)

102. Jerzy ŻUŁAWSKI – (polski pisarz, poeta i dramaturg okresu Młodej Polski) Stance o pieśni - (wiersz) V I pieśń być musi jak ludów królowa, jak sztandar zdarty w kul ognistym deszczu i jak w płonącym krzu straszny Jehowa, i jak pioruny, gdy przy ziemi dreszczu Bóg na Synaju grzmiał praw swoich słowa – – Taka pieśń musi być – a taka w wieszczu święta potęga, jak w Mojżesza dłoni, za którą poszedł lud wskroś morskiej toni!